Recenzja książki Małe zbrodnie małżeńskie

Po dłuższej przerwie z przyjemnością sięgnęłam po kolejną książkę Erica Emmanuela Schmitta. Tym razem skusiłam się na dramat „Małe zbrodnie małżeńskie”, który okazał się mało wymagającym, bo zaledwie stu stronicowym utworem scenicznym. I choć to taka niewielka miniatura dramatu, przekaz i treści poruszone w tym utworze są dużo bardziej skomplikowane, skłaniają do zastanowienia i głębszych przemyśleń, a przede wszystkim mają wymowę ponadczasową.

Tak jak w większości książek autora, tak i w „Małych zbrodniach małżeńskich” odnaleźć możemy zarówno elementy humorystyczne, jak i groteskowe. Przewrotna opowieść o miłości i nienawiści, o osobliwym związku dwojga ludzi, którzy przeżyli wspólnie 15 lat pełna jest zaskakujących zwrotów. Lisa i Gilles próbują na nowo odnaleźć się w swoim małżeństwie po tym, jak mężczyzna doznał wypadku i stracił pamięć. Ta niełatwa sytuacja wymaga od bohaterów dużo wyrozumiałości. Amnezja Gilles’a staje się okazją do zmian w związku, w którym od jakiegoś już czasu źle się dzieje. Lisa – z pozoru oddana i opiekuńcza żona z czasem pokazuje swoją prawdziwą osobowość, a przebieg wydarzeń pamiętnego wieczoru, kiedy zdarzył się wypadek odkrywają fakty, które łatwiej byłoby wyprzeć z pamięci, niźli stawić im czoła.

Lektura „Małych zbrodni małżeńskich” zmusza do głębszej analizy związku dwojga ludzi. Miłość i namiętność, przywiązanie i zaangażowanie oraz czułość i intymność – tyle mieści się we wspomnieniach. Po 15 latach pozostaje tylko oziębłość, obcość, brak porozumienia, rutyna, egoizm i kłamstwo. Pytamy zatem jaki jest sens takiego związku…

Relacje między bohaterami są bardzo prawdziwe, niestety. Smutne jest to, jak wiele związków dochodzi właśnie do takiego etapu, w którym nie ma już miłości, brakuje namiętności, nie znajduje się zrozumienia, a kompromis to jedynie obco brzmiące słowo… Pozostaje wierzyć, że w większości z nich tli się jeszcze choćby malutka iskierka, która przy obopólnej chęci rozpali na nowo wygasające uczucie.

Warto polecić tę krótką opowieść osobom poszukującym drogi do szczęścia. Być może to właśnie historia Lisy i Gilles’a będzie przełomem we wspólnym rozwiązywaniu osobistych problemów. Ludzie pozostający w szczęśliwych związkach po lekturze tego dramatu będą wiedzieli czego unikać we wzajemnych relacjach i przed czym je chronić. Jak więc widzicie jest to opowieść dla każdego z nas, dorosłych czytelników bez względu na płeć czy przekonania, a temat podjęty przez autora był, jest i zawsze będzie aktualny.

Po przeczytaniu książki chętnie obejrzałabym „Małe zbrodnie małżeńskie” na deskach teatru. Być może zwróciłabym wówczas uwagę na jakieś niuanse, które mogły mi umknąć podczas lektury.

Tak jak „Oskar i pani Róża”, tak i „Małe zbrodnie małżeńskie” Erica Emmanuela Schmitta są pozycją obowiązkową!