Recenzja książki Alopecjanki. Historie łysych kobiet

Marta Kawczyńska- dziennikarka oraz psychoterapeutka tańcem i ruchem (DMT). Publikuje na łamach Dziennika.pl oraz Dziennika Gazety Prawnej. Współpracowała m.in. z Gazetą Stołeczną, Super Ekspressem i TVP. Jako terapeutka pracuje z dziećmi, osobami niepełnosprawnymi intelektualnie, zagrożonymi wykluczeniem społecznym oraz po kryzysach psychicznych. Jest współautorką poradnika #Nastolatka. W wolnych chwilach pracuje i tańczy. Fanka jazzu i poezji E.E Cummingsa. Podobnie jak bohaterki jej książki ma łysienie plackowate.

Autorka przedstawia historie dziesięciu kobiet, które chorują na łysienie plackowate. Jest to przewlekła choroba zapalna, w której dochodzi do uszkodzenia mieszków włosowych i wypadania włosów. Wtedy pojawiają się charakterystyczne palmy na głowie, jak i brwiach, brodzie itp.
Początek choroby występuje w dzieciństwie bądź w młodym wieku. Może zaatakować w każdym okresie życia. Przyczyny choroby nie są znane. Na dzień dzisiejszy lekarze przypuszczają, że jest to choroba autoimmulogiczna. Układ odpornościowy atakuje cebulki włosów, jako ciało obce. Łysienie plackowate, również ma podłoże dziedziczne. Leczenie jest długotrwałe i trudne. Trzeba liczyć się z tym, że leczenie może nie przynieść efektów.

Książka należy do literatury faktu. Autorka przestawia historie kobiet, które muszą żyć z łysieniem plackowatym. Na pierwszy rzut oka, wydaje nam się, że co to za problem? Przecież inni chorują na gorsze choroby i żyją? Owszem, ale jakbyśmy byli na miejscu tych kobiet? Jakbyśmy się poczuli bez włosów?
Opisane bohaterki są dla mnie wojowniczkami, które pomimo ograniczenia walczą i żyją na własnych warunkach. Pomimo, że miały podcinane skrzydła z powodu "łysej głowy" nigdy się nie poddały. Rodzina i prawdziwi przyjaciele wspierały je i dopingowały.
Książkę Marty Kawczyńskiej powinien przeczytać każdy, ponieważ łysienie plackowate jest tematem tabu. Społeczeństwo nic nie wie na temat wyżej wymienionej choroby. Zazwyczaj myślą, że ktoś jest po chemioterapii. Sama muszę się przyznać, że nie wiedziałam o tej przypadłości. Myślałam, że mnie to nie dotyczy. Nie choruję, ale dzięki historii tych kobiet będę wiedziała jak mam pomóc. Bohaterki pomimo choroby, dają innym siłę do działania i udowadniają, że nie ma rzeczy niemożliwych.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanpie.pl.

Opinia pojawiła się na blogu: www.wksiazkizaklete.wordpress.com