Zmora recenzja

"Zmora" to czwarty tom z porywającej i wyjątkowo mrocznej serii książek o Honoriuszu Mondzie. Jeśli ktoś z Was, nie czytał poprzednich części, tutaj krótkie wprowadzenie. Głównymi bohaterami serii są wyżej wymieniony Honoriusz Mond i jego szefowa, a później partnerka przy prowadzeniu spraw, Allegra Szmit. Na przestrzeni "Mortalisty", "Spirytystki" i "Inkarnatora", (czyli poprzednich części) poznajemy historie bohaterów, jesteśmy świadkami prowadzonych przez nich prywatnych śledztw i rozwiązywania zagadek.
Honoriusz jest wybitnie inteligentnym mężczyzną, którego fascynuje wszystko co ma związek ze śmiercią. Wszelkie procesy zachodzące w trakcie i po śmierci człowieka, nie są dla niego niczym nadzwyczajnym. Arogancki, przekonany o swojej nieomylności geniusz, nie dopuszcza możliwości, że ktoś inny może znać się na "mortalistyce" lepiej niż on. Dzięki swojej ogromnej wiedzy i bezpardonowości, wkrótce staje się głównym konsultantem policji. Czwarty tom serii porwał mnie od pierwszych stron. Główny bohater dostaje bowiem list, którego nadawcą jest Śmierć "we własnej osobie". Mężczyzna musi zmierzyć się z tajemnicami swojej przeszłości, dzięki fenomenalnej narracji autora, powoli poznajemy co rusz to nowe sekrety licząc, że w końcu dowiemy się prawdy o mrocznej i zagadkowej przeszłości Honoriusza. Max Czornyj jest, moim zdaniem, mistrzem w swoim fachu. Bardzo szybko przykuwa uwagę czytelnika, snując kolejno to nowe intrygi, wciągając nas w tajemnice nie tylko śledztw, ale i życia bohaterów. Oczywiście jak przystało na pana Czornyja, nie może obejść się bez pewnej dozy brutalności, jednak czytając jego książki dość często, jesteśmy w stanie się do tego przyzwyczaić, a i jest to na pewien sposób jego znak rozpoznawczy.


To co najbardziej urzekło mnie w książkach o Mondzie, to sposób narracji prowadzony przez autora i wykreowane postacie. Głowny bohater, właściwie cała jego sylwetka, zaczynając od ubioru, sposobu bycia i wysławiania się sprawiają, że czytelnik ma wrażenie, jakby obcował z bohaterami świata obsadzonego w XIXw epoce wiktoriańskiej w centrum Londynu, a nie w XXIw w Krakowie. Czytając tą powieść kilkukrotnie musiałam głęboko zastanowić się, jaki jest właściwie czas i miejsce akcji. Oprócz tego, autor serwuje nam sporo interesujących ciekawostek, częstuje nas nietuzinkowym poczuciem humoru i delikatnie prowadzi za rękę przez jego mroczny świat bestialskich zbrodni.

Główni bohaterowie pasują do siebie jak dzień i noc, ogień i woda, życie i śmierć. Mimo to, nie mogę się doczekać na kolejne przygody tego ekscentrycznego duetu.