Męczennicy na płótnie recenzja

„Męczennicy na płótnie” to druga z trzech powieści o komisarzu Bondysie, autorstwa Hanny Szczukowskiej-Białys. To bezpośrednia kontynuacja pierwszej powieści, choć opowiada nową kryminalną historię. Obie książki można czytać oddzielnie, ale myślę że warto znać wątek obyczajowy z tej pierwszej.

Znowu śledztwo w Bydgoszczy lat 90., tym razem związane pośrednio ze sztuką. Z Brdy zostaje wyłowione ciało starszej kobiety – rany kłute na ciele i związane na plecach ręce świadczą o tym, że nie jest to przypadkowe utonięcie. Kolejną ofiarą jest chłopiec, co dla ekipy Bondysa jest sygnałem, że znowu mają do czynienia z seryjnym mordercą.

Fabuła „Męczenników” biegnie dwutorowo. Czytelnik śledzi poszczególne kroki ekipy Bondysa, ale również poznaje mordercę (jesteśmy krok przed Bondysem, mordercę poznajemy na początku powieści). Komisarz wiele się nie zmienił od pierwszej części – chłodny, zdystansowany, jednocześnie wnikliwy i pracowity. Morderca musi zmierzyć się z surowymi wymaganiami ojca oraz niespełnionymi marzeniami (jego i swoimi).

O ile tytuł pierwszej z cyklu powieści intrygował (i te robaki przewijały się przez całą historię), o tyle z „Męczennikami” miałam problem. Nie mogłam ani zapamiętać tytułu, ani wpleść go w treść. Całość znowu się broni – to dobrze skrojona historia, która zawiera wszystkie elementy za które lubimy kryminały. W mojej ocenie zagadka jest mniej interesująca, jak w pierwszej części, ale to moja subiektywna ocena. Ciekawostką jest fakt, że wspominany w powieści malarz Wojciech Weiss istniał naprawdę. Podobała mi się również kontynuacja wrażliwości na dźwięki Bondysa oraz jego zamiłowanie do układania puzzli – to ważne elementy jego postaci.

Trudno napisać coś nowego niż przy ocenie pierwszej powieści cyklu – tym bardziej, że miałam wrażenie, że były pisane jednym ciągiem. Wciąż mamy utrzymany właściwy balans między warstwą kryminalną a obyczajową (zdaje się, że w pewnych momentach z przewagą dla tej drugiej…). Znów odpowiednie tempo, czyta się szybko. Znów język mieszany, momentami bardziej literacki, często powszechny.

Opowieść o szaleństwie i pasji, które mogą prowadzić do strasznych czynów. Poprawnie, ale bez fajerwerków. Pierwsza część zrobiła na mnie większe wrażenie, charakteryzowała się większą dynamiką i dłużej podsycała zainteresowanie. Marek Bondys przyciąga jak magnes – może być siłą napędową serii.



Recenzja powstała w ramach akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN