Sopoty recenzja

Sopot, który znamy, to Sopot z wychodzącym w morze molo, pełen krzyku mew i gwaru turystów. Obok jest jednak inny – Sopot wypełniony szumem okalającego go lasu, w którym turystów raczej się nie spotyka.
Sopot, który znamy, to Sopot z Monciakiem i Krzywym Domkiem; drogi i bogaty, pełen blichtru, ale i kiczu. Obok jest zupełnie inny – odarty z tego blasku, prawdziwy, autentyczny, tworzony przez mieszkańców i dla mieszkańców. Chciałoby się powiedzieć – zwyczajny.
Mamy Sopot Dolny i Sopot Górny – części stanowiące jedno miasto, a tak od siebie różne i odrębne (i, jak się wydaje, w codziennych praktykach tę odrębność wzmacniające).
Te różne Sopoty (lub różne oblicza Sopotu) prezentuje w swojej książce o takim właśnie tytule Tomasz Słomczyński: dziennikarz, który pierwsze trzydzieści lat swojego życia spędził w tym mieście. Przywołując wspomnienia miejsc, ludzi i zdarzeń, sięga pod współczesne dekoracje, przygląda się temu, co na co dzień schowane, zakryte.
W efekcie poza oficjalnym, ogólnie znanym obliczem nadmorskiego kurortu widzimy także oblicze prywatne, zupełnie inne, nierzadko zaskakujące. W żywym, reporterskim stylu prowadzi nas autor ulicami i krętymi leśnymi ścieżkami, opowiadając o tym, co jest, a co było, wplatając pomiędzy także to, co być miało lub mogło. Jest zatem w książce i reportaż, i namysł nad kierunkiem, w którym rozwinęło się miasto, ale jest też trochę historii – tej najodleglejszej, sięgającej pierwszych śladów ludzi w tym regionie, symbolizowanej przez grodzisko, którego autor będąc dzieckiem poszukiwał, jak i tej całkiem niedawnej, definiowanej poprzez (spopularyzowane przez Karolinę Kuszyk) określenie „poniemieckość”. I choć nie jest to wątek, który dominuje, na pewno zwraca uwagę, zwłaszcza, że gdy myślimy o tzw. Ziemiach Odzyskanych, Sopot z pewnością nie jest tym miastem, które przychodzi nam do głowy jako pierwsze. Podobnie zresztą, jak wtedy, gdy mówimy o Kaszubach i „kaszubskości” („pokaszubskości”?). Jest ona dzisiaj zupełnie niewidoczna w mieście, a istotna dla jego tożsamości – Sopot był przecież kaszubską wsią.
Piękna, ciekawa i dająca do myślenia podróż po Sopotach – warto przeczytać.