Życie na zamówienie, czyli espresso z cukrem recenzja

"Życie na zamówienie" Karoliny Wilczyńskiej to pierwsza część trylogii "Kawiarenka za rogiem". Książkę czytało mi się dobrze, fabuła jest przejrzysta, ilość postaci do ogarnięcia, tak więc nie sposób się w tym pogubić. Główną bohaterkę poznajemy w momencie, który jest przełomowy dla jej życia. Otóż jej ukochana babcia przed śmiercią wyjawia jej tajemnicę, która sprawia, że Miłka już w innym świetle widzi swoją najbliższą rodzinę i pragnie pójść własną drogą. Czytelnik pierwszego tomu cyklu powieściowego nie dowiaduje się, jaki to rodzinny sekret przekazała wnuczce babcia. Dlatego jest zdany na swoją wyobraźnię i intuicję, czego nie mam za złe autorce, a wprost przeciwnie. Myślę, że niedomówienia motywują czytelnika do uważniejszego śledzenia akcji, tak było przynajmniej w moim wypadku. Miłka poszukując własnej ścieżki życia rezygnuje z pracy w pensjonacie rodziców oraz wygodnej rutyny dnia codziennego i wyjeżdża z Buska Zdroju, aby poszukać szczęścia w Kielcach, mieście, w którym studiowała. Chce przede wszystkim stanąć na własnych nogach i uniezależnić się od rodziny. W końcu znajduje dzięki koleżance przejściowe lokum i podejmuje pracę w kawiarni, choć miała większe aspiracje. I wtedy zaczynają się problemy. Przytłoczona nimi dziewczyna nie wie jak sobie poradzić i czuję się bardzo samotna. Jednak nawet wtedy nie myśli tylko o sobie, lecz martwi się o samotną staruszkę, troszczy się o bezpańskiego kota, czy też - już po wynajęciu własnego pokoju - "dopieszcza" Franka, 10-letniego synka właścicieli, nie potrafiących dziecku okazać serca. To świadomość bycia potrzebną daje Miłce siłę do zmagania się z piętrzącymi się przed nią problemami: stalkingiem, zazdrością romansującej z szefem koleżanki z pracy, brakiem akceptacji swojego ciała (z powodu zbędnych kilogramów), pretensjami rodziców. Najbardziej dręczy Miłkę stalking i ten problem stanowi centralne zagadnienie pierwszego tomu powieści. Autorka zapoznaje czytelnika że strategiami stalkera w stosunku do ofiary i wnikliwie opisuje uczucia Miłki: jej, strach, przerażenie i poczucie bezradności. Pisarka, co należy podkreślić, pokazuje też, że rozwiązanie tego często lekceważone go przez otoczenie ofiary problemu nie leży w zasięgu możliwości zastraszanej dziewczyny. Pomoc przychodzi z zewnątrz, gdy Miłka przerywa krąg milczenia i z detalami zwierza się życzliwym osobom ze swojego otoczenia. Prz tym dużą rolę w metamorfozie dziewczyny, która stopniowo odzyskuje wiarę w siebie, odgrywa jej mały przyjaciel Franek. Autorka uczy doceniać potencjał tkwiący w dzieciach, które często lekceważymy. Duży wpływ na główną bohaterkę ma także inną postać, pani Wera, którą Miłka często spotyka w kawiarni. Pani Wera w powieści określana jest jako 'wróżka', gdyż potrafi ona przepowiadać przyszłość. Jednak w opisie tej bohaterki nie dostrzegamy nut ironii czy satyry.W życiu racjonalnej Miłki pani Wera pełni przede wszystkim rolę wszystkowiedzącego mędrca - także czytelnik wraz z innymi postaciami też jest skłonny odczuwać wobec niej respekt. Osobiście bardzo polubiłam tę "wygadaną" postać. Wróżka, stojąc z boku wydarzeń komentuje je formułując często złote myśli - zastępuje więc w powieści tradycyjnego ukrytego narratora. Otacza ją aura tajemnicy podobnie jak barmana Remka, kolegę współpracującego z Miłką. Trochę więcej wiemy o mężczyznach zabiegających o względy Miłki: jej stalkerze i atletycznym szefie, który pod wpływem zachowania dziewczyny przechodzi zadziwiającą metamorfozę. Autorka ponadto przedstawia czytelnikowi w powieści dwie dobrze sytuowane kieleckie rodziny pokazując, że pieniądz niekoniecznie idzie w parze ze szczęściem a często wiąże się z brakiem czasu i rozpadem rodzinnych więzi.