Dziecko z Kalkuty recenzja

"Dziecko z Kalkuty" to wzruszająca, pouczająca, mądra, i co najważniejsze prawdziwa historia miłości do drugiego człowieka i walki o dobre życie.

Wanda Wajda od dziecka nie miała łatwo, jednak nigdy się nie poddała. Nigdy nie obwiniała nikogo za swój los, nigdy nie pozwoliła aby niepełnosprawność odebrała jej radość życia. Pomimo trudności wynikających z bycia osobą niedowidzącą oraz pòźniej niewidomą zdobyła wykształcenie, kupiła mieszkanie, nauczyła się języka angielskieho oraz podróżowała po świecie. 
Los pokierował ją aż do Indii gdzie wraz z siostrami zakonnymi pomagała w edukacji niewidomych dzieci. To właśnie podczas pobytu w Indiach, podczas wizyty w Kalkucie Wanda poznała malutką, niewidomą, prawie głuchą, bardzo chorą, oraz jak się później okazało autystyczną dziewczynkę którą postanowiła uratować. Troskliwie zajmowała się małą Scholą i pokochała ją tak, że pomimo ciężkiej choroby zapragnęła zostać jej adopcyjną mamą.

Po powrocie do Polski zaczęło się wiele poważnych problemów. Zaczynając od braku ubezpieczenia, problemów mieszkaniowych i finansowych, kończąc na przeogromnych kłopotach związanych z procesem adopcyjnym. Wanda jednak przez lata wszystkimi sposobami walczyła o swoją córkę i udało jej się wygrać.

Cała opowieść  jest niesamowicie piękna i daje świadectwo na to, że nie ma trudności, których nie da się pokonać. Pokazuje też, jak ogromną siłę ma pomoc i wsparcie przyjaciół czy rodziny, oraz że są wśród nas ludzie o wielkich sercach.

"Dziecko z Kalkuty" to nie pięknie obrana w słowa literacka proza. To książka, którą napisało życie. 

Podczas lektury wydawało mi się, że siedzę razem z Panią Wandą na kanapie i słucham jej opowieści.

Myślę, że każdy, kto lubi czytać wartościowe i wzruszające prawdziwe historie powinien sięgnąć po "Dziecko z Kalkuty". 
Dla mnie, jako pedagoga życie Wandy oraz Scholi jest prawdziwym dowodem na to jak ważna jest rola nauczyciela. Jak ważne jest to, kogo spotykamy na swojej drodze i jak swoim życiem wpływamy na życie innych. Wierzę w to, że te dwie cudowne dziewczyny miały się spotkać. To było zapisane w gwiazdach. Całe szczęście, że  odnalazły się w tak wielkim świecie.