Tylko szeptem recenzja

Kiedy Edyta Lachmann ucieka od zgiełku miasta i przyjeżdża do Mechelinek, by w tej pięknej, nadmorskiej miejscowości napisać książkę, nie spodziewa się jak ten wyjazd wpłynie na jej życie. Znajomość z przypadkowo poznanym na plaży rybakiem Jackiem Brzostowskim z czasem przeradza się w uczucie, któremu nie są w stanie się oprzeć.

Edyta po śmierci męża zamknęła się w swoim bólu i podporządkowała dalsze życie dzieciom, chowając swoje uczucia i potrzeby pod płaszczem samowystarczalności.

Jacek, zraniony i rozgoryczony po rozpadzie długoletniego związku ucieka w pracę i w morze, by szukać tam zapomnienia.

Oboje są samotni i poranieni, spragnieni ciepła i bliskości. Początkowe zauroczenie i fascynacja sobą nawzajem przeradza się w głęboką i dojrzałą relację, która otwiera ich i pozwala wybrzmieć tłumionym dotąd i zapomnianym emocjom i uczuciom.

Czy jednak w tradycyjnie utartych schematach jest miejsce na miłość 50-letniej kobiety i 33-letnego mężczyzny? Czy w starciu serca i rozumu wynik z góry jest przesądzony?

„Tylko szeptem” to słodko-gorzka opowieść o ludziach i miłości. Miłości dojrzałej, pełnej akceptacji i uważności, dającej w tym samym stopniu swobodę i poczucie przynależności, gdzie miłość fizyczna jest pięknym dopełnieniem, a nie celem samym w sobie.
O potrzebie bliskości i ciepła, jakie kryją się w każdym z nas, potrzebie bycia z drugim człowiekiem, dzielenia się z nim swoim światem i zwykłą, szarą codziennością. O tym, jak można rozkwitnąć kochając i będąc kochanym, jak bardzo miłość potrafi odmienić nasze życie, bez względu w jakim wieku do nas przychodzi.

Ale również o wyborach, których świadomie dokonujemy i trudnych decyzjach, których konsekwencje ponosimy my, oraz nasi bliscy.

Nie jest to książka dla kogoś, kto szuka akcji pędzącej na złamanie karku, lub cukierkowej opowiastki o idyllicznej miłości. To książka, w której trzeba uważnie wsłuchać się w bohaterów i dać ponieść się ich historii. Jeśli ktoś lubi takie opowieści, to polecam na spokojny, długi wieczór.