Recenzja książki Miłość w Zakopanem

„... człowiek żyje jeden obok drugiego lata całe, nie wie o nim nic. Żyje między najbliższymi jak w ciemności. Zaledwie siebie zna – i źle siebie sądzi. Więc jak może sądzić innych?”

Warszawa, lata trzydzieste ubiegłego wieku. Jadwiga i Marian są małżeństwem z kilkunastoletnim stażem, mają dwoje dzieci, a trzecie ma niebawem pojawić się na świecie. Niespodziewanie mąż ucieka do Wiednia, pozostawiając ją z licznymi zobowiązaniami i dziećmi. Przez Jadwigę przechodzi cała paleta emocji, przychodzi płacz i... ulga. Razem z dziećmi wraca do rodziców. Tutaj zachodzi w niej znacząca przemiana, nocami, w tajemnicy przed wszystkimi, studiuje księgi medyczne ojca, który jest lekarzem. Po narodzinach córeczki Miry postanawia wyrwać się z przytłaczających ją konwenansów i surowego nadzoru matki, udaje się do Zakopanego. Ma sporo szczęścia, trafia na życzliwe, dobre i mądre kobiety, które nie oceniają, a pomagają. Niebawem otwiera gabinet masaży leczniczych. Na jej drodze staje przystojny góral i młody dziennikarz.

Chyba nigdy wcześniej nie trafiłam w literaturze na poruszany przez Autorkę – i to w tak rewelacyjny sposób – temat. Jadwidze, wraz z odejściem męża powinien zawalić się świat. Bo cóż w tamtych czasach znaczyła porzucona kobieta? Powinna odczuwać wstyd i najlepiej nie pokazywać się ludziom na oczy. Pani Agnieszka niesamowicie kreuje naszą bohaterką. Jadwiga nie chce być, tylko żoną i matką. Z odwagą, ale i niepokojem wprowadza zmiany, jest bardzo zaradna i pomysłowa. Postanawia wykorzystać swoją wiedzę medyczną i otwiera gabinet w którym oferuje profesjonalne masaże. Poznaje życie i to od podszewki, dosłownie – jej gadatliwi pacjenci obnażają przed nią swoje prawdziwe twarze, a ona z uwagą słucha. Skupia się na swoich odczuciach i szeptach intuicji. Kobiecość, intymność o których w tamtych czasach nie mówiono, było to swoiste tabu.

Niepowtarzalne piękno i urok ówczesnego Zakopanego, razem z bohaterami wędrowałam i podziwiałam malownicze widoki. Ciekawe nawiązania do osób znanych nam z historii Witkacy, Makuszyński czy Nałkowska,

Rewelacyjna, nietuzinkowa, mądra opowieść, która całkowicie skradła moje serce. Prawda historyczna, idealnie współgra z fikcją literacką. Powieść daje do myślenia i wywołuje refleksje. Warto słuchać siebie, podążać za głosem serca, walczyć by w pełni móc być sobą. Miłość, która przychodzi dość niespodziewanie, niesie szczęście, spokój i ukojenie. Serdecznie polecam!