Obywatel i Małgorzata recenzja

Opowieści aktorki Małgorzaty Potockiej o życiu z legendą muzyki lat osiemdziesiątych, Grzegorzem Ciechowskim. To właśnie wówczas cała Polska nuciła takie utwory, jak Nie pytaj o Polskę czy Tak... Tak... To ja. Wokalista występował pod pseudonimami Obywatel G.C i Grzegorz z Ciechowa. Był również autorem tekstów dla innych zespołów i twórców.

Wydawało się więc, iż artystka ma wiele do przekazania, tak się jednak nie stało. Kobieta jest ewidentnie rozgoryczona i rozczarowana życiem z muzykiem. Powodem ich rozstania miała być zdrada Ciechowskiego i jak sama Potocka mówi, zareagowała zbyt emocjonalnie. Takie uczucia jeszcze można zrozumieć. Natomiast pychy i przekonania o własnej nieomylności już nie. Gwiazda jest silną osobowością i raczej nie znosi sprzeciwu; być może jest też nieco apodyktyczna. Ma też nieznośną manierę wywyższania się i przypisywania sobie sukcesów partnera. Pewne opinie, zwłaszcza o innych, bywają kontrowersyjne, winna je zachować dla siebie. Szczególnie gdy fragmenty jej dziennika przeczą temu, o czym mówi. Pewien niesmak zostaje.

Reżyserka i producentka filmowa często jest niekonsekwentna, nie może się zdecydować, w jakim świetle przedstawić Grzegorza Ciechowskiego. Poszczególne wypowiedzi ewidentnie są wymuszone i efekciarskie. Znawczyni salonów pozuje na osobę niezwykle obytą i światową; nie wiem, może zadziałało nazwisko. Wszak jednak zapisało się negatywnie na kartach historii.

Małgorzata Potocka potrafi jednak zachować klasę, nie przelewa swoich frustracji na innych. Historie, które nam serwuje, wpisują się w klimat muzyczny lat osiemdziesiątych. Poznajemy tamten świat niemal od podszewki.

Nie oceniając jednak samej interlokutorki Krystyny Pytlakowskiej, do książki warto zajrzeć. Mimo że treść nie jest zbyt satysfakcjonująca, to sporo dowiemy się o Obywatelu G.C. od strony artystycznej i jego najważniejszych projektach. Małgorzata Potocka w ciekawy sposób tłumaczy skąd się wziął jego pseudonim oraz jaka jest geneza najważniejszych utworów. I właśnie ta część publikacji jest moim zdaniem najbardziej wciągająca. Mamy okazję przenieść się w czasie.