Recenzja książki Silmarillion

Za każdym razem, gdy zabieram się do ponownego czytania Tolkiena (co zdarza się raz czy dwa do roku), zachwyca mnie, jak książki różnią się od siebie. I absolutnie nie chodzi mi o różnice w jakości! Każda z nich pełni zupełnie inną rolę dla czytelnika. "Hobbit" to w miarę łatwa i przystępna bajka, która ma zaciekawić, zainteresować Śródziemiem. "Władca Pierścieni" to epicka, dorosła podróż, którą wspominamy przez całe życie, która zapisuje się w nas na zawsze, ale to również krok w przyszłość, ku innym czasom. A gdzie wśród wymienionych plasuje się Silmarillion? Jest on spojrzeniem w przeszłość, spojrzeniem w "stare, lepsze czasy", refleksją nad minionymi wiekami. To prawdziwa biblia Śródziemia, po którą każdy zaprawiony fan Tolkien powinien bezwarunkowo sięgnąć.
Jeśli chodzi o samą fabułę, to nie ma o czym mówić - w książce znajdziemy po prostu dzieje Śródziemia od stworzenia Ardy, aż po wydarzenia znane z "Władcy Pierścieni". Forma "Silmarillionu" bardziej przypomina mitologię - nie mamy do czynienia z akcją, a raczej samym opisywaniem zdarzeń, chociaż Tolkien robi to w sposób satysfakcjonujący i czytelnik rzadko cierpi na najgorszą chorobę książkoholika, czyli niedosyt (a nawet jeśli, to zawsze mamy pod ręką wiele innych materiałów źródłowych - po "Silmarillionie" prawdziwa przygoda ze Śródziemiem dopiero się zaczyna). Jeżeli o samą książkę chodzi, posiadam egzemplarz z wydawnictwa Amber, z ilustracjami Teda Nasmitha i gorąco polecam owo wydanie, jest świetne do czytania.
"Silmarillion" niewątpliwie nie jest dziełem lekkim, łatwym i przyjemnym - wymaga od czytelników wysiłku, cierpliwości i siły woli, szczególnie od tych nieprzyzwyczajonych do kochającej opisy przyrody i geografii prozy Tolkiena.
Czemuż więc sięgać po tę pozycję? Odpowiada na wiele pytań, które być może pozostały nam w głowie po "Władcy Pierścieni", są tam zawarte niesamowite i wzruszające historie - o bitwach, wojnach, miłości, bogactwach - wszystko w najlepszym tolkienowskim stylu. Ale przede wszystkim warto przeczytać "Silmarillion", żeby chociaż na kolejne kilka godzin zanurzyć się w Śródziemiu i zapomnieć o naszym świecie.