Moje pagóry recenzja

Książka "Moje Pagóry" to jakby literacki pamiętnik autora z wypraw w góry - i te wysokie i te niewielkie.Autor swoją relację uzupełnił wieloma zdjęciami - tylko szkoda ,że nie kolorowymi.Ale i tak lektura jest bardzo ciekawa ,zwłaszcza dla lubiących podróże.Piotrowicz swoją górską przygodę zaczął od Karkonoszy - troszkę pod wpływem wujka.Górskie łazikowanie wciągnęło go na amen.Z własnego doświadczenia wiem co to za uczucie - jest po prostu cudowne.Taka ciekawość świata jest zawsze bardzo ekscytująca i dostarcza przeżyć niezastapionych.Bardzo podobały mi się opisy pobytu autora w górskich chatkach - te noce pełne gwiazd ,ciszy - gdy jest się z przyrodą sam na sam ,gdy napicie się gorącej herbaty wymaga sporego wysiłku ,bo trzeba samemu narabać drwa, a woda z kranu też nie płynie.Wspinanie skałkowe jest mi obce ,ale w relacji Piotrowicza ciekawie opisane ,a z życia niezbędne dla himalaisty.Autor interesująco opisuje poszczególne wyprawy wraz z wszelkimi trudnościami, jakie niosła rzeczywistość PRL - gdy wyprawa wymagała wręcz cudów i anielskiej cierpliwości ,bo zdobycie dolarów ,paszportów ,pozwoleń itd było istnych koszmarem.Trudna była rzeczywistość polskich alpinistów na wyprawach - nie mieli dobrego sprzętu ,nie starczało na dobre wyżywienie - stąd wruszyła mnie konieczność zdobywania po targu owoców i warzyw z odpadów.Szkoda ,że władze komunistyczne nie doceniły właściwie - bo cóż czcza propaganda w gazetach o sukcesach - wyczynów takich sław jak Kukuczka,Rutkiewicz czy Wielicki.

Każda z relacji Piotrowicza napisana jest z dużą dozą humoru .Autor przytacza na kartach książki i te wydarzenia komiczne - gdy poszukiwania toalety są nie lada wyprawą , i te denerwujące ,gdy odlot samolotu opóżnia się o trzy dni ,gdy ginie na miesiąc cały cenny i niezbędny do dalszej wyprawy bagaż.W lekturze nie brak wielkiej radości ze zdobycia szczytu ,ale i chwil grozy i strachu ,które też są nieobce górołazom.Ksiażka zabiera czytelnika i do Tybetu i do Indii ,ale także do b.republik radzieckich oraz w nasze Tatry czy Karkonosze.Łatwo mi było przenieść się tam wraz z autorem ,w te wysokie góry ,gdzie czas płynie inaczej i rządzą innne prawa .Książka moim zdaniem powinna znaleźć się koniecznie w kanonie lektur czytelników,którzy kochają górskie podróże.