Gra luster recenzja

Czytałem dziewiętnastą książkę z serii komisarzem Montalbano ze smutkiem, bo podczas lektury dowiedziałem się, że zmarł Andrea Camilleri. Na szczęście zdążył jeszcze napisać sporo książek z sycylijskim komisarzem niewydanych u nas, myślę, że będziemy je stopniowo poznawać.

Ten tom opublikowany w 2011 r. jest jednym z lepszych w serii. Znowu spotykamy starych znajomych z komisariatu w Vigacie: służbistę Fazio, kobieciarza Mimi Augello i safandułowatego Catarellę. Po raz kolejny Montalbano współpracuje z opryskliwym doktorem Pasquano i lekko zboczonym prokuratorem Tommasseo. Znowu komisarz kłóci się przez telefon ze swoją wieczną narzeczoną Livią. Wciąż jada obiady w trattorii u Enza, te obiady wywołują u mnie dreszcze: „U Enza strasznie się najadł. Różne przystawki, spaghetti z sosem z kałamarnicy, odrobina makaronu z małżami na spróbowanie i smażone barweny (dwie duże porcje).” Madonna! Znowu spożywa w domu smakołyki przygotowane przez długoletnią gospodynię Adelinę, brakuje tylko jego starej przyjaciółki Ingrid. Niby wszystko tak samo, a wszystko trochę inne, nasz komisarz nieuchronnie się starzeje i wszyscy wokół niego też.

W tym tomie Montalbano musi rozwiązać sprawę wybuchów bomb przed pustymi magazynami oraz staje się obiektem zalotów pięknej sąsiadki. Komisarz jest mocno zaniepokojony, nie wie, czy to działa jego męski urok, czy owa pani ma na oku jakiś interes, ale dosyć szybko poznaje prawdę.

Piszę, że to jeden z lepszych tomów z serii z Montalbano, bo akcja toczy się wartko, obfituje w nieoczekiwane zwroty, ma swoje smaczki, na przykład pojawia się w niej nieśmiały blacharz czy staruszek robiący wiecznie awantury w restauracji. Prawie przez całą książkę nie mamy morderstwa, wtedy to bardziej powieść obyczajowa, ale pod koniec są trupy i robi się naprawdę nieprzyjemnie i brutalnie, nieprzypadkowo Sycylia jest ojczyzną mafii...

Przeczytałem książkę jednym tchem, miłośnikom Camilleri nie muszę jej polecać, a dla tych, którzy go jeszcze nie znają, radzę zacząć po bożemu: od początku od 'Kształtu wody' a potem iść dalej. Warto.