Mordercze instynkty recenzja

Życie bywa przewrotne. Płata figle, rzuca kłody, kopie dołki i perfidnie, bez mrugnięcia, patrzy na nas z uniesioną głową, śmiejąc się szyderczo. Czasami obdarowuje szczęściem w nadmiarze, by za chwilę uderzyć porządnie obuchem w głowę zsyłając serię niepowodzeń. Pozostaje ból, którego nie da się zapomnieć. Drąży głęboko, trawi od środka. Powoduje chaos i zagubienie. Zbierająca się frustracja uwalnia się i dochodzi do nieprzewidywalnych zachowań. W każdym z nas drzemie przecież pierwiastek zła. Dzieje się jakby poza człowiekiem, wbrew niemu samemu. Dobro i zło toczą nieustanną walkę. Co może się wydarzyć, gdy puszczą wszelkie hamulce, stery przejmie chęć zemsty, a skrywane żądze ujrzą światło dzienne?

Kamila, Jacek, Malwina i ich życiowe perypetie. Idealny świat w pewnym momencie życia rozsypuje się na milion kawałków. Żyją w kłamstwie, ale zdaje się, że boli mniej niż prawda. Drogi tej trójki niespodziewanie łączą się prowadząc do zbudzenia morderczej żądzy.

Thriller przesycony emocjami i niepokojem. Przesiąknięty złem i pożądaniem. Sielankowy początek doprowadzi do dramatycznego finału. Losy bohaterów intrygują. W pogoni za spełnieniem i sielankowym życiem gubią się w otaczającej rzeczywistości, popełniają błędy, które prowadzą do nieszczęść.

Zadziwiająca historia ludzkiej egzystencji i relacji międzyludzkich. Dramat skrywa się za zamkniętymi drzwiami. Zacisze domowe jest siedliskiem zła, które osacza. Niespełnione oczekiwania, ból utraty, trudny macierzyństwa, depresje, uzależnienia i zgubny świat technologii. A wokół tego przenikający ból samotności otulający bohaterów.

Nieporozumienia budzą najgorsze instynkty. Irytacja wzrasta z każdym dniem, a wymarzone życie staje się ułudą zdarzeń. Niedopowiedzenia i niepewność. Tajemnica chwili wzbudza napięcie i prowadzi do życiowego koszmaru.

Lubię się zatracać się w powieściach Marcela Mossa.
Naszpikowane realizmem ludzkie zachowania. W każdej kolejnej historii przekracza pewną barierę, ukazując zepsuty świat jaki nas otacza. Śmiem twierdzić, że ta jest najbardziej odważna.
Zło dociera zazwyczaj wtedy, gdy się tego najmniej spodziewamy.
Czytajcie Mossa. Polecam!