Morderstwo w Boże Narodzenie recenzja

Z twórczością Agathy Christie miałam wcześniej styczność tylko i wyłącznie na lekcjach języka polskiego, kiedy zdarzało nam się omawiać fragmenty jej opowiadań. Szczerze nawet niewiele z nich pamiętałam i gdyby ktoś mnie teraz zapytał co takiego czytałam od tej autorki, nie byłabym w stanie odpowiedzieć. Zdaję sobie jednak sprawę, że Christie to kultowa pisarka i poniekąd wstydem jest nie znać absolutnie niczego, co wyszło spod jej pióra. Sytuacja się odmieniła, kiedy w ramach świątecznego prezentu otrzymałam "Morderstwo w Boże Narodzenie". W związku z tym zapraszam na przeprawę przez moją pierwszą poważną styczność z książkami Agathy Christie.
Opowieść kręci się tak naprawdę wokół Simeona Lee - starszego mężczyzny, który zażyczył sobie, aby w te święta odwiedzili go jego najbliżsi krewni. Zaproszenie otrzymują jego synowie oraz wnuczka, której nigdy nie miał okazji poznać. Rodzina zjeżdża się do rezydencji, mając z tyłu głowy prawdopodobny powód zwoływania przez starca wszystkich krewnych. Od razu pojawiła się myśl, że Simeon Lee postanawia stworzyć nowy testament i podzielić swój spadek między żyjącymi członkami rodziny. Przypuszczenia te powodują zaistnienie napiętej atmosfery między bliskimi, a właściciel rezydencji jedynie dodaje oliwy do ognia, wyrzucając wszystkim, dlaczego uważa ich za zbytecznych, beznadziejnych i nic nie wartych. Okoliczności jednak stają się o wiele bardziej przykre, kiedy tego samego wieczoru cała rodzina słyszy zamieszki w pokoju starca, a po wyważeniu drzwi, odnajdują jego martwe ciało z poderżniętym gardłem.
Książka należy do cyklu kryminałów, w których główną rolę gra Herkules Poirot. Nie mam pojęcia dlaczego, ale cała fabuła kojarzyła mi się trochę z "Opowieścią wigilijną" zmiksowaną z filmem "Na noże". Niemniej jednak bardzo dobrze się bawiłam. Nie ukrywam, że od razu zwróciłam uwagę na styl pisania tej książki. Jest on bardzo prosty i przejrzysty, przez co nie ma żadnego problemu w zrozumieniu treści. Jednocześnie ten styl nie jest banalny i wciąga praktycznie od pierwszej strony. Czy motyw i okoliczności zbrodni były odkrywcze? Zależy. Pragnę przypomnieć, że ta książka została po raz pierwszy wydania w 1938 roku! Niejako podejrzewam, że tytuły Christie mogły być tymi pierwowzorami, na których opierała się większość kolejnych autorów kryminałów. Jest to po prostu niesamowite, że te opowieści są dalej dostępne, chociaż minęło już tyle lat od pierwszego wydania. Dodam jeszcze, że żadne z moich przypuszczeń apropos tożsamości mordercy się nie sprawdziło, więc element zaskoczenia w moim przypadku się udał.
Uważam, że jest to przyjemny tytuł do przeczytania właśnie w okresie okołoświątecznym, aby stworzyć sobie dodatkowy klimat. Wydaję mi się, że książka będzie w porządku także dla młodzieży, bo nie wyłapałam w niej nic, co mogłoby być nieodpowiednie. Podobało mi się i czuje się zdecydowanie przekonana do jeszcze lepszego zgłębienia twórczości Agathy Christie.