Mów do mnie szeptem recenzja

Siedemnastoletnia Alexandra od lat stara utrzymać się na powierzchni. Odkąd ojciec zostawił ją i matkę jej życie to równia pochyła. Matka pod wpływem żalu i nieodpowiedniego towarzystwa przeistoczyła się w alkoholiczkę, nie dbając kompletnie o dziewczynę. Pozostawiona sama sobie stara się jak może aby opłacić rachunki, mieć na jedzenie- po prostu przetrwać. Kiedy jej rówieśniczki korzystają z uroków życia nastolatki, Alex chowa się w swoim pokoju przed gośćmi swojej matki. Dziewczyna robi wszystko aby nikt nie dowiedział się o jej sytuacji w domu ponieważ to sprowadziłoby na nią jeszcze większe kłopoty. Po kolejnej kłótni z matką przypadkowo znajduje schronienie w barze. Tam odtwarza swoje życie, płacze nad co utracone oraz próbuje zaplanować ciąg dalszy swojego życia, choć perspektywy nie są atrakcyjne. W takim stanie zastaje ja Chris. To przed nim Alex po raz pierwszy pęka i zaczyna mu się zwierzać. Oboje mają masę wątpliwości co do ich znajomości, walka między rozumem a sercem jest zażarta, a szepty wokół nie pomagają.

Klaudia Leszczyńska kilka lat temu wydała dylogie Dziewiętnaście. Książki zebrały bardzo dobre opinie a ja czytałam je kilka razy i z każdym razem zapierały dech w piersi. W grudniu autorka powróciła ze wznowieniem tych książek. Wydane zostały pod nowym tytułem Mów do mnie szeptem i umieszone w jednym tomie. I o jeżu kolczasty uwierzcie mi co to jest za książka. Ja osobiście uważałam, że te książki nie potrzebują ulepszeń i jaka ja byłam głupia. Zanim dotarła do mnie papierowa wersja, zdążyłam przeczytać ebook na Legimi dwa razy pod rząd. Klaudia zrobiła z tej historii sztos. Tam dodała tu ujęła, wprowadziła narrację Chrisa i bum mamy hit.

Mów do mnie szeptem nie jest przypudrowaną historią miłosną. Jest w niej masę emocji i przeżyć, które mogliśmy spotkać w naszym życiu i to pozwala nam identyfikować się z bohaterami. Porzucenie, zawód, strata, złamane serce, beznadzieja tak głęboka że aż przeraża. To wszystko przeplecione jest walką o siebie i o miłość- wielką, prawdziwą i szczerą jednak kłująca w oczy społeczeństwo . Walka we dwoje przeciw całemu światu zawsze jest ciężka i nie zawsze z tych wojen wychodzi się cało.

Klaudia porusza także problem alkoholizmu i uwierzcie tu też nie jest nic przypudrowane. Autorka pokazuje każdy najgorszy i brzydki aspekt tej choroby oraz jak to wpływa na rodzinę i jakie to ma konsekwencje przez lata.

Książka poruszy was głęboko, będziecie chcieli nią rzucać, wypłaczecie na niej nie jedną łzę ale warto.