Bezgłos recenzja

"Bezgłos" to kolejna fascynująca opowieść Katarzyny Puzyńskiej, która przenosi czytelnika w malownicze, lecz pełne tajemnic miasteczko Wieszcze. Julia Wilk, przybywając z nadzieją na nowy start, staje przed swoim własnym dramatem, nieświadoma tego, że to miejsce kryje więcej sekretów niż się spodziewała.

Już pierwsza noc w Wieszczach przynosi przerażającą wizytę, burząc idylliczną wizję nowego życia. To miejsce okazuje się być pułapką, z której trudno jest uciec. Autorka doskonale buduje napięcie, zaczynając od pięknego wschodu słońca, który jednak staje się jedynie złudzeniem spokoju. Już nad ranem Julia znajduje ciało zamordowanej kobiety, lecz wszystkie ślady zostają szybko wymazane. Czy to, co widziała, naprawdę miało miejsce?

W miarę rozwoju fabuły okazuje się, że każdy mieszkaniec Wieszczy ma swoje własne grzechy, a cała społeczność skrywa długotrwałą, mroczną tajemnicę. Czytelnik zostaje wciągnięty w wir zagadek, gdy bohaterka musi zdecydować, komu ufać, aby przeżyć. Autorka subtelnie pokazuje, jak łatwo jest popełnić błąd, gdy nie można ufać nawet własnym zmysłom.

"Bezgłos" to nie tylko kryminał, ale również horror, w którym elementy słowiańskie mieszają się z mrocznymi wątkami. Puzyńska wplata w fabułę silne psychologiczne aspekty, co nadaje całości dodatkową głębię. Charakterystyczne dla autorki są też intertekstualne nawiązania, tworzące spójne uniwersum dla fanów jej wcześniejszych dzieł, jednocześnie oferujące nowym czytelnikom pełne tajemnic opowieści z nutą czarnego humoru.

Oprócz fascynującej fabuły, autorka błyskotliwie porusza kwestie ludzkich emocji i sekretów, co dodaje smaku całej historii. Mieszanie gatunków literackich sprawia, że "Bezgłos" staje się unikalnym doświadczeniem czytelniczym, które trzyma w napięciu od pierwszej strony do ostatniej. Książka doskonale balansuje pomiędzy grozą a psychologicznym thrillerem, sprawiając, że czytelnik z niecierpliwością zastanawia się, co wydarzy się dalej. Momentami było wręcz za mrocznie, ale czytało się szybko.