Pani mnie z kimś pomyliła recenzja

Czołowa scenarzystka III RP popełniła tym razem powieść, która jest gotowym scenariuszem na tragikomedię romantyczną. Zaczyna się rzecz cała schematycznie: oto zwyczajna kobieta, samotna rozwódka, matka nastoletniej córki z trudem wiążąca koniec z końcem, z dnia na dzień zostaje prowadzącą program telewizyjny, w którym szarzy ludzie sprzedają na ekranie swoją prywatność, a prezenter usiłuje im pomóc. A potem już leci, sukcesy, zaszczyty, wielkie pieniądze, popularność. Tylko o tych szarych ludziach z programu autorka nic nie pisze, na przykład, jaką cenę płacą za swoje występy.

Łepkowska dobrze opisuje mroczny światek show-biznesu (wszak zna go świetnie od wewnątrz): zawiść, intrygi, seks za karierę, oszustwa na dużą skalę i inne ciekawe rzeczy. W takim środowisku bohaterka książki dowiaduje się w klinice medycyny estetycznej, że wygląda na swoje lata: „I to było absolutnie niedopuszczalne. Na swoje lata mogą wyglądać zwykłe kobiety. Ona musi wyglądać lepiej i młodziej. Musi zrozumieć, że życie to walka. O dobry wygląd walka. Kto nie walczy, ten ginie. To znaczy się starzeje. A jak się starzeje, to wypada. A jak wypada, to go nie ma. A chcemy przecież być, prawda? Za wszelką cenę być.” Więc daje sobie zrobić „botoks, kwas, mezo i laser.” No i bardzo dobrze, jak trzeba, to trzeba...

Mamy też szczegółowo opisane koszta popularności i gwiazdorstwa: psychofani, nieskończone prośby o pomoc materialną, oszuści, paparazzi, brak prywatnego życia, samotność, depresja. Przy okazji, będąc już gwiazdą, nasza bohaterka podejmuje tak głupie decyzje, jakby była nastolatką. Człowiek się zastanawia: gdzie ta kobieta ma rozum?

Akcja na początku toczy się dosyć dynamicznie, ale potem siada, mamy sporo dłużyzn i miejsc nudnych. Od pewnego momentu zaczyna się straszna sztampa i banał, poziom książki zjeżdża po równi pochyłej. Normalna komedia romantyczna... Na końcu mamy zaś nieodzowny happy end, no bo jakże bez niego?

W sumie to, co zapowiadało się na dramat i interesującą literaturę: upadek i tragedia człowieka spowodowane przez show-biznes i celebryctwo, stało się kolejną lekką komedią romantyczną z happy endem. Ot, taka literatura podróżnicza. W sumie lekkie rozczarowanie, no ale może zbyt wiele wymagam od Łepkowskiej...