Recenzja książki Pan Widmowej Wyspy

Coraz częściej sięgam po literaturę młodzieżową, do której lubię od czasu do czasu wrócić. W ten sposób, za sprawą Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl, na moją półkę trafiła książka Brandona Mulla „Pan Widmowej Wyspy”, czyli kolejna część cyklu „Smocza straż”. To moje pierwsze spotkanie z tym autorem i nie dziwię się wcale, że jego książki są tak popularne, bo zaserwował mi niezwykłą podróż poprzez fantastyczny świat i to w tempie, od jakiego można dostać zadyszki.

Fakt, że jest to trzecia część cyklu, niespecjalnie mi przeszkadzał cieszyć się tą dynamiczną lekturą. Bardzo łatwo wchodzi się w ten świat, gdzie na każdym kroku spotyka się satyrów, minotaury, magów, smoki przemienione w ludzkie postaci, jednorożce. Bohaterami są Seth i Kendra, rodzeństwo, które mają strzec świata przed złymi mocami. Seth jednak traci pamięć i trafia do podziemnego świata pełnego nieumarłych, gdzie za przewodnika dostaje mrocznego jednorożca Ronodina. Kendra natomiast robi wszystko, by odnaleźć brata i przywrócić mu pamięć, pomóc odkryć, kim jest i po czyjej stoi stronie.

Akcja tej książki, opowiadana z perspektywy wielu bohaterów, jest niemożliwie dynamiczna, wydarzenie goni wydarzenie. Pełno tu magicznych przedmiotów, fantastycznych istot, które maja niezwykłe moce i korzystają z nich, by osiągnąć swoje cele. Zaskakujące zwroty akcji nie pozwalają się nudzić ani przez chwilę, bo kiedy już się wydaje, że wszystko jest na dobrej drodze, dzieje się coś, co całkowicie odwraca bieg wydarzeń. Walka ze smokami i nieumarłymi wydaje się beznadziejna, tak samo jak próby odnalezienia Setha.

Autor ma niezwykły talent do tworzenia wyrazistych bohaterów, którzy na naszych oczach zmieniają się i dojrzewają. Seth ma w tej kwestii bogatsze doświadczenie, bo stoi przed większym wyzwaniem, musi odzyskać tożsamość, zorientować się, co jest dobre, a co złe, kto nim manipuluje, a kto dąży do ogólnie pojętego dobra i pokoju.

„Pan Widmowej Wyspy” to naprawdę dobra literatura młodzieżowa spod znaku fantastyki i przygody. Pozwala zrozumieć wiele mechanizmów, jakie rządzą światem dorosłych, każe zastanowić się nad rozumieniem dobra i zła, samodzielnością w kwestii zdobywania wiedzy o życiu i otaczającej nas rzeczywistości.