Niksen recenzja





Zupełnym przypadkiem wpadła mi w ręce ta książka. Otrzymałam ją w prezencie z powodu... okładki. W moim otoczeniu wszyscy wiedzą, że lubię koty i książki, więc dostałam dwa w jednym, książkę z kotem na okładce, gdyż przyjaciółka myślała, że jest to historia o czarnym kocie...
Nic bardziej mylnego. Niksen, to nie jest imię holenderskiego kota, ale to słowo znaczy mniej więcej - nie rób nic...

Ja w sumie ucieszyłam się, gdy dowiedziałam się, iż autorka poświęciła sporo czasu na to, żeby napisać książkę o tym, żeby nic nie robić...
Będąc na emeryturze sporo czasu spędzam na przysłowiowej kanapie, trochę z konieczności a trochę z luksusu posiadania czasu wolnego, lecz dowiedziałam się, że czytając książkę lub przeglądając telefon lub laptop, to nie odpoczywam, pracuję. Bo tylko samo siedzenie na kanapie i na przykład wpatrywanie się w dywan jest traktowane jako nic nierobienie, czyli holenderski niksen. Autorka udowadnia, że dlatego iż Holendrzy pozwalają sobie często na taki sposób spędzania czasu, są szczęśliwszym krajem. Może i tak, lecz trudno przekonać do tego ludzi.
Niemal wszyscy żyjemy w świecie, w którym ciągle za czymś gonimy, zawsze jest coś do zrobienia, poprawienia, ulepszenia. Zapomnieliśmy, że można zwyczajnie usiąść i nie robić zupełnie nic. Pozwolić swoim myślom na odpoczynek, na leniuchowanie. To wcale nie jest powód do tego aby się wstydzić.
To nie jest grzech. Wręcz przeciwnie. Jest nam to bardzo potrzebne, naszemu organizmowi.

Książka napisana jest w bardzo prosty i zrozumiały sposób, więc czyta się dość lekko, szybko i przyjemnie, ale myślę, że mogłaby być nieco krócej przedstawić, bo niektóre fragmenty są powtórzone. Lecz w sumie dość ciekawa lektura.
Na końcu każdego rozdziału autorka daje nam po kilka pytań, żeby poniksenować, lecz moim zdanie to jest przecież jest już praca, co prawda umysłowa, ale jednak zawsze praca...
Warto sprawdzić, czy niksen jest dla nas czy nie?