Druga połowa nadziei recenzja

Wyobraź sobie, że tracisz wszystko: dom, rodzinę, dziecko.
Spotykają Cię w życiu same nieprzyjemności, a życie dla Ciebie nie jest przyjemną egzystencją, tylko harówką, którą jesteś już zmęczony.

Mechtild Bormann napisała wzruszającą historię, która chwyci Cię za serce.
Pisarka ukaże czym jest matczyna miłość i jak bardzo boli strata z którą nigdy nie można się pogodzić.
Utożsamisz się z bohaterką, będziesz jej współczuć i przeżywać czas oczekiwania, ale w przeciwieństwie do Walentyny będziesz mógł się domyślić, jaki los spotkał jej córkę.
Dodatkowym atrybutem są spisane wspomnienia uciekinierów po katastrofie w Czarnobylu.
Poznajemy przeszłość osób, których los odebrał wszystko. Zaglądamy w umysł kobiety, która przeszła piekło, by na końcu tam wrócić.
Pisarka poruszy temat wielkiej tęsknoty, która mąci w głowie w chwili oczekiwania na kogoś.
Jedyne co mam do zarzucenia autorce to brak elementu zaskoczenia. Rekompensatą jest natomiast rzeczywisty obraz zdarzeń, które mogą spotkać każdego z nas.

Przyjaźń, która miała być ratunkiem, a okazała się zgubą.
Miłość, która nie była w stanie zatrzymać.

PS: Dziękuję wydawnictwu NieZwykłe za przedpremierowy egzemplarz.