Recenzja książki Nauczyciel z getta

„Niektórzy uważali mnie za rzeźbiarza dziecięcej duszy, co brzmiało dla mnie równie pretensjonalnie, co fałszywie. Jeśli już, to widziałem siebie jako opiekuna, który prowadzi dzieci przez krótki odcinek ich drogi życia”.

Janusz Korczak to postać, której nikomu nie trzeba przedstawiać. Każdy z nas wie kim był i czego dokonał podczas drugiej wojny światowej. "Nauczyciel z getta" to inspirowana jego życiem powieść, która rozpoczyna się w momencie wybuchu drugiej wojny światowej.

Warszawa, 1939 rok. Janusz Korczak wraz ze Stefanią Wilczyńską prowadzą Dom Sierot. Pewnego dnia, do drzwi domu puka samotna matka wraz z synem, oboje szukają schronienia. Janusz Korczak, choć wie, jaka panuje u nich sytuacja, przyjmuje ich pod dach sierocińca. By odciążyć trochę Doktora, Agnieszka pomaga w opiece nad dziećmi.
Nadchodzą coraz gorsze dni, zaczyna brakować jedzenia, ubrań, leków a naziści postawili sobie za cel całkowite zlikwidowanie getta wraz z jego mieszkańcami. Janusz Korczak wraz z Agnieszką, robią wszystko, by ocalić jak najwięcej dzieci.

"Poczułem bezsilność, widząc, że umiera na moich oczach, a ludzie chodzą obojętnie w jedną i drugą stronę. Przytuliłem go i kołysałem jak niemowlę, łzy zalewały moje policzki..."

Przepiękna i niezwykle poruszająca opowieść napisana w formie pamiętnika, która łączy fikcję z prawdziwymi wydarzeniami. Autor w mistrzowski sposób wprowadza nas w realia drugiej wojny światowej, przedstawiając nam heroizm Korczaka, który jako lekarz, pedagog i pisarz całe swoje życie poświęcił dzieciom. To on jako jedyny walczył do samego końca o to, by dziesiątkom dzieci zapewnić choć namiastkę bezpieczeństwa. Choć miał wiele okazji, by odejść, nie zrobił tego, został z nimi do końca wiedząc, że nie mają nikogo oprócz starego Doktora. Czytając tę powieść nie sposób nie uronić choćby jednej łzy, to historia, która poruszy najtwardsze serca.
"Nauczyciel z getta" to moje pierwsze spotkanie z Autorem i jestem pod ogromnym wrażeniem kunsztu literackiego Mario Escobara. Powieść przeczytałam z ogromną przyjemnością, kartkując strona po stronie, zachwycałam się przepięknym językiem. To jedna z tych książek, obok której nie można przejść obojętnie. Polecam z całego serca!