Recenzja książki Nawia - Wstęp do Świata Dusz

Robert przeprowadza się ze swoją dziewczyną do Warszawy. Oboje w bardzo młodym wieku, będąc krótko w związku, pozostawiają rodziny, znajomych i wyjeżdżają do wielkiego miasta.
Z początku jest wręcz bajkowo, Robert czuje, że ich miłość jest silna i dzięki niej poradzą sobie w nowej sytuacji. Jednak szybko okazuje się, że dorosłe życie nie jest łatwe. Weronika ma problemy ze znalezieniem pracy, dni stają się monotonne, jej chłopak pracuje i zostawia ją na długie godziny samą w domu i przez to coraz częściej dochodzi między nimi do sprzeczek.
Kiedy pomału zaczynają naprawiać swoją relację, dochodzi do tragedii, przez którą Robert próbuje popełnić samobójstwo. Przeżywa śmierć kliniczną, jednak udaje się go odratować. Otrzymuje nowe życie i nie tylko. Zaczyna odczuwać rzeczywistość w zupełnie inny sposób, doświadcza wizji, snów na jawie i wielu podobnych.

Robert ma za sobą przygodę z narkotykami, załamania i śmierć kliniczną. Po powrocie do życia, jego rzeczywistość uległa zmianie. Mężczyzna przenosi się do świata dusz, reinkarnacji, aniołów i diabłów. Odczuwa wszystko zupełnie inaczej niż przed śmiercią. Za sprawą wizyt w Nawii i spotkań z Serafinem dowiaduje się wielu rzeczy o swoim życiu i swoim darze.

Historia zaczyna się bardzo zwyczajnie. Poznajemy życie młodej pary, ich pierwsze kroki w nowym miejscu, obserwujemy, jak poznają się nawzajem, żyjąc ze sobą pod jednym dachem. Zwrot akcji następuje, kiedy dochodzi do tragedii i wtedy również rozpoczyna się część opowieści z fantastycznymi elementami.

Opisy w książce są długie, jest sporo dialogów, a autor pisze prostym językiem. Bohaterowie wypowiadają się czasami bardzo filozoficznie, opisują swoje myśli, obawy, marzenia. Często poruszają tematy związane ze sferą duchową i na tej sferze opiera się cała fabuła. Bohaterowie mimo to mają bardzo przyziemne problemy.

Opowieść czasami przenosi nas do innego wymiaru, ale historia skupia się na ludzkich, niekiedy trudnych wyborach, miłości, tęsknocie czy bólu.
Książka skłoni do refleksji, będą smutne momenty, ale czyta się ją z zaciekawieniem.