Angelologia recenzja

Danielle Trussoni debiutując z powieścią "Angelologia" rzuciła się na naprawdę głęboką wodę. Książka liczy ponad 500 stron, więc jest co czytać a dodatkowo na ogromny plus zasługuje fakt, że autorka solidnie się do pisania przygotowała. Oprócz rzetelnego przedstawienia i genezy powstania nefilimow, czyli potomstwa aniołów zeslanych przez Boga jako Czuwajacych i ziemskich kobiet, Trussoni świetnie musiała zaznajomić się z Pismem Świętym. Mamy bowiem całą masę odniesień do Biblii, apokryficznej księgi Henocha a także bardzo wiele opisów scenerii, tajemniczych przedmiotów.
Sam pomysł nie jest innowacją jeśli chodzi o tematykę. Anioły też już gdzieś były, o nefilimach słyszeliśmy.
Miejsc akcji jest wiele, od starego klasztoru św Róży z Viterbo przez ulice Nowego Jorku po śnieżne zaspy w środku gór w Rodopach.

Jakkolwiek by jednak nie podchodzić do książki, uważam że jest warta przeczytania. Autorka zawarła historię w historii kiedy przytaczala przeszłość Celestine i Gabrielle i wiem, że to może razić w oczy i działać na nerwy, przecież można było młodość tych kobiet streścić w kilku, kilkunastu stronach a nie w ponad 150. Co do akcji, troszkę mało. Niestety Trussoni jakoś tak to poprowadziła, że faktycznie mimo tematyki religijnej sensacji to akcja się nie rozkręca i nie buduje napięcia. 
Brakowało mi też takiego oszolomienia, suspensusu. 
Plusem jest fantazja autorki, jej wariacja na temat życia Abigail Rockefeller i świetnie skonstruowany świat nefililimow, którzy kreowani są na istoty o pięknej powierzchowności a okrutnym usposobieniu. 
Trussoni wplotla też do "Angelologii" księgę Henocha, która Kościół katolicki nie uznaje za natchniona a mnie za to zaintrygowała na tyle, że poszukalam informacji o niej. Autorka bardzo umyślnie przeplata fikcję literacką z faktami.