Jutro przypłynie królowa recenzja

Wysepka Pitcairn na Oceanie Spokojnym znajduje się pod jurysdykcją Wielkiej Brytanii, chociaż leży 15 tysięcy kilometrów od Londynu. Bliżej z niej do Nowej Zelandii lub Ameryki Południowej gdyż tylko 5500 km, a w pobliżu są inne wyspy polinezyjskie. Jednak w tej chwili bardziej jest związana z Nową Zelandią. Z tego kraju są nauczyciele na wyspie, a młodzież pragnąca się kształcić w szkołach średnich może to czynić na Nowej Zelandii. Zresztą jest to główny kierunek migracji z wyspy. Sama wyspa liczy sobie zaledwie 4, 53 kilometrów kwadratowych i liczy około 50 mieszkańców. Od początków XX wieku panuje tam jedna religia, Kościół Adwentystów Dnia Siódmego. Przez swoje położenie geograficzne powstała tam bardzo zamknięta społeczność rządząca się swoimi prawami. Właśnie przez te prawa i obyczaje stosowane na tej wyspie zainteresował się nią świat. Nie wpuszczano na nią żadnych dziennikarzy. Wasilewskiemu się udało, gdyż podawał się za antropologa badające żeglarskie sagi. Na tą wyspę 1790 przybił zbuntowany angielski statek Bounty i marynarze wraz ze swoimi jeńcami osiedlili się na niej. Dzięki temu mógł z bliska przyjrzeć się tej społeczności, ich prawom i obyczajom. Te prawa i obyczaje, które od pokoleń tolerowały pedofilię i niski status kobiet odbiły się echem po całym świecie. Czy coś zmieniło to, że w 2004 roku do więzienia trafiło 6 mężczyzn w tym burmistrz za molestowanie seksualne nieletnich, skoro w 2010 roku za to samo trafił następny burmistrz tej małej społeczności. Jest też część społeczności, która uważa, że jest to bezczelność świata, który wtrąca się i zakłóca życie toczące się bez większych zmian od kilkuset lat. Sprawa okazuje się o wiele bardziej skomplikowana. Autor nie ocenia, ale pokazuje różne oblicza tej społeczności i uczucia jakie nimi targają.

Warto przeczytać. Pokazane jest, co się dzieje, gdy jakaś społeczność jest zamknięta na świat i budują sobie własne więzienie, a może także i własne piekło. Przypomina ta książka "Władcę much", ale to dzieje się naprawdę. A dlaczego właśnie taki tytuł, radzę odkryć samemu.