Nie mów nic, kocham cię recenzja

Na książkę trafiłam przypadkiem w księgarni. Interesujący opis na okładce „Romantyczna jak Pamiętnik Nicolasa Sparksa, Zabawna jak dziennik Bridget Jones, Urocza jak Notting Hill”. nie pozwolił mi przejść obok niej obojętnie. Oczywiście nie zawiodłam się.


Rachel i Ben na studiach byli nierozłączni, wspólna zabawa, problemy, radości, porażki, doprowadziły do scementowania przyjaźni. Mogli zawsze na siebie liczyć, choć każde z nich było inne. Ona lojalna wobec swojego chłopaka Rhysa, On zmieniał dziewczyny, jak rękawiczki. On był jej rycerzem, Ona jego głosem rozsądku. Wszędzie razem, zawsze nierozłączni. Jednak co się stało, że tych dwoje przestało utrzymywać ze sobą kontakt? Dlaczego Ben nagle zniknął?

Po dziesięciu latach trzydziestoletnia, świeżo upieczona singielka Rachel „przypadkowo” wpada na Bena w bibliotece i od tego momentu sytuacja zaczyna wymykać się spod kontroli. Niewinne spotkanie doprowadza do wielu niecodziennych sytuacji. Z każdą następną chwilą spędzoną z Benem kobieta uświadamia sobie, że kocha swego dawnego przyjaciela. Jednak nie ma szczęścia, gdyż okazuje się, że Ben jest żonaty. Dodatkowo pojawiają się problemy w pracy. Czy Rachel będzie w stanie walczyć o miłość? A może to Rhys na nowo rozbudzi uczucia u Rachel? Jaką rolę odegra Simon współpracownik Bena? Zakończenie będzie zaskakujące, do końca nie będzie wiadomo co zrobi główna bohaterka.

W „Nie mów nic, kocham Cię” poznajemy obecne losy dwojga, ale cofamy się, także do czasów studenckich. Książka napisana prostym, ciepłym językiem, wywołuje wiele miłych emocji. Zabawna i romantyczna fabuła sprawia, że czyta się ją lekko i przyjemnie. Wszyscy wielbiciele romansów nie zawiodą się, będą mieli okazję poznać bohaterów z krwi i kości, borykających się z problemami dnia codziennego. Książka jest godna polecenia.