Na południe od granicy, na zachód od słońca recenzja

Historia fascynacji i miłości z lat dziecinnych, która powraca po latach. W latach szkolnych dwoje dzieci Shimamto i Hajima połączyła samotność i poczucie inności. Poznają się jako dwunastolatkowie, gdy Shimamto wprowadza się do sąsiedniego domu i nauczycielka prosi Hajima o zaopiekowanie się koleżanką. Shimamto po przejściu polio pozostaje sparaliżowana noga.Hajimo jest samotnikiem trochę rozpuszczonym i egoistycznym. Oboje są jedynakami, co wtedy było rzadkością. Oboje spędzają dużo czasu z sobą, rozmawiając o książkach i słuchają muzyki, jazzu, przyjaźnią się. Można by to nazwać młodzieńczą miłością. Po pewnym czasie ich drogi się rozchodzą, ale pamięć o tym związku ciągle trwa u Hajima. Hajima po paru nieudanych związkach i okresie nieciekawej pracy osiąga stabilizację. Poznaję piękną dziewczynę z którą się żeni, a przy pomocy teścia otwiera kluby jazzowe, dobrze prosperujące. Wiedzie spokojne i dostatnie życie przy boku żony i dwóch córek. ma dobrą pracę i rodzidzinę. Aż po 25 latach, pewnego dnia w klubie pojawia się Shimamto. Jest teraz piękną i bardzo tajemniczą kobietą. Pojawia się i znów znika. W Hajimim odżywają dawne uczucia. Jak postąpi, czy podąży za tą kobietą? Po jednej stronie ma coś znanego, pewnego, po drugiej coś niewiadomego, ale wyidylizowanego. Książka jest bardzo intymnym dziennikiem życia Hajima.Jak zwykle u Murakami napisana jest błyskotliwie, z nostalgiczną aurą jesiennego deszczu, muzyki klasycznej i jazzu. Z chęcią sama usiadłabym z lampką wina w klubie Hajima i słuchała jazzu.
Sama historia jednak mnie nie przekonuje. Może jestem zbytnią realistką. Nie jest to typowa historia miłosna, gdyż za dużo w niej niejednoznaczności. Cały czas zastanawiałam się nad motywami Shimamto wkroczenia ponownego w życie Hajima. Co chciała osiągnąć swoim zachowanie? Czy to był rodzaj dowartościowania się, zemsty, a może powrót do jedynych szczęśliwych chwil. Czego zabrakło w życiu Hajimego, że spotkanie po latach miało na niego taki wpływ? Ciekawie są pokazane różnice w podejściu do związku kobiet i mężczyzn. Każdy po przeczytaniu może odpowiedzieć sobie sam, gdyż autor zostawia wiele miejsca na interpretację czytelnika. Ja nie wiem i jest to dla mnie abstrakcja
Jak każda powieść Murakami jest warta przeczytania i ją polecam.