Fifth Grave Past the Light recenzja

Ponury Żniwiarz dostaje kolejną sprawę do rozwiązania. Ma sprawdzić wierność męża klientki. Charley jeszcze nie wie, jaka lawina nieoczekiwanych wydarzeń spadnie na nią kiedy zgadza się dostarczyć dowody zdrady. We wszystko wplątana zostaje Cookie a Charley poznaje nowego umarlaka Duffa, który zna kogoś, kogo dziewczyna od lat gości w swoim mieszkaniu. 
Jej związek z Reyesem rozwija się i pomimo zgrzytów wszystko wydaje się iść w kierunku dobrych zmian. Zwłaszcza, że Syn Szatana mieszka teraz po sąsiedzku i wręcz zachęca do odwiedzin.
Wszystko było by idealnie gdyby nie to, że w mieszkaniu Charley zaczynają pojawiać się martwe kobiety w różnym wieku a ona nie może się z nimi porozumieć. Nie może także, odesłać ich na drugą stronę. 
No i jeszcze wyjątkowo tajemnicza Gemma, która jakby unikała siostry.. Tylko dlaczego?
Przyznam, że spodziewałam się, że po czwartym tomie mój zapał przygaśnie. Akcja trwa, wciąż pojawiają się nowe informacje o Reyesie, o umiejętnościach Charley i nowe zagadki kryminalne, które jednak zważywszy na rozciągłości czasu mogą nudzić. Mnie jednak ciekawi, intryguje i z chęcią siegam po kolejne. Wydaje się, że Jones od początku miała swego rodzaju pomysł na całą serie, tylko na miłość do czekoladowych owoców morza, dlaczego aż tyle tomów?
Na niektóre pytania otrzymujemy odpowiedź, na inne natomiast nie a nawet dochodzą kolejne. 
Charley dalej jest w swojej formie, ironia i żart to jej drugie imię. Ale kiedy wydarzenia przybierają dramatyczny obrót nawet ona daje upust emocjom.