Muchachas. Tom 1 recenzja

Kiedy sięgałam po pierwszy tom „Muchachas” K. Pancol, Spodziewałam się zabawnej, lekkiej opowieści o trzech kobietach, które los jakoś ze sobą połączył. Tak też sugerował opis na okładce. Jakież było moje zdziwienie, gdy po kilkudziesięciu stronach zaczęły wychodzić na jaw coraz straszniejsze historie. Ale od początku. Książka zaczyna się historią Hortense, mieszkającej w Nowym Jorku młodej dziewczyny, która pragnie zostać sławną projektantką mody. Zbieg okoliczności sprawia, że trafia na przyjęcie w butiku Prady... i tu historia się urywa. Poznajemy kolejną kobietę – Stellę. Mieszka z synem w małym miasteczku Saint-Chaland, pracuje na złomowisku i musi sama radzić sobie z przeciwnościami losu. Trzecia bohaterka – Josephine dzieli swoje życie między Londynem, w którym został Phillippe a Paryżem, gdzie przeniosła się wraz z córką. W tym momencie ponownie wracamy do historii Stelli. Okazuje się, że jej życie nie było usłane różami, dziewczyna życie w ciągłym strachu przed swoim ojcem. Pełen przemocy i tajemnic a także jednocześnie bardzo wzruszający wątek, który ciągnie się do ostatniej strony. To sprawia, że chce się sięgnąć po drugą część.

Język, jakim posługuje się Pancol sprawia, że książkę czyta się szybko i przyjemnie, mimo powagi tematu, który porusza autorka. Jak sama pisze – przemoc wobec kobiet, zaobserwowana w życiu codziennym, to sprawa, wobec której nie można być obojętnym.

Dość często spotykałam się z książkami, które opowiadają odrębne historie kilku bohaterów, których później los jakoś łączy. W każdej jednak te historie się przeplatają, nie tracimy „kontaktu” z żadnym z bohaterów. Tego mi trochę brakowało w Muchachas, bo o pierwszej bohaterce wiemy niewiele. Większą część książki stanowi historia Stelli, przez co ma się wrażenie, że wątek Hortense jest napisany przypadkowo.

Moja ocena: 7/10