Nie patrz recenzja

Tą oto książką zaczęłam swój stos hańby, który przez kilka miesięcy zamiast zmniejszać się, to on tylko się powiększał. Nie dowiary, jak to się mogło stać🤔😁
A jak wyglądają Wasze stosy zalegających książek?
a) miód malina, jestem już na prostej💪
b) a daj spokój, jestem zawalona/y po same uszy książkami🙆
c) raz lepiej, raz gorzej, ale do przodu👍
.
Powiem Wam jedno, to na maksa pokręcona książka, podobnie jest z jej bohaterami i ich historiami. Z każdą stroną spotykałam się, z co raz to większą dawką patologi, wyuzdania, okrucieństwa. To doskonale przedstawiony i wykreowany obraz świata przez socjopatów, grających główne role w tym thrillerze. Co jak co ale autor musi mieć zryty beret ( nie obrażając Marcela, to wręcz komplement), żeby wymyślić taką popieprzoną fabułę i wiecie co, podoba mi się to na maksa i jaram się kolejnymi jego powieściami. Jest to zaledwie moja druga książka, ale wiem, że autor chociaż, że porusza niewygodne tematy, które mogą bulwersować, to ma lekkie pióro, a jego książki czyta się szybko i przyjemnie.
.
"Nie patrz" to kontynuacja pierwszego tomu "Nie odpisuj" w tej części spotkamy się z bohaterkami z poprzedniej powieści. Z kolei tutaj pierwsze skrzypce będzie odgrywała Ewa, która jest psychoterapeutką z problemami. Będzie zmuszona pomóc swojej dawnej pacjentce Martynie i ta pomoc doprowadzi ją podjęcia pochopnych decyzji, których skutków nawet się nie będzie spodziewała. Thriller który ukazuje, jak nieobliczalne potrafią być kobiety, ich motto życiowe "po trupach do celu". Znajdziecie tutaj również wiele poruszonych trudnych tematów, chociażby gwałt i pedofilia, morderstwo, czy seks z użyciem przemocy.
.
Każda historia głównych bohaterów niesie ze sobą łańcuch wydarzeń, które finalnie są z sobą powiązane w dość pokręcony sposób. Nie zauważyłam, żeby pojawiła się tutaj chociaż jedna zdrowa na umyśle osoba. Autor zaserwował nam jak na tacy mroczny i brutalny klimat, który momentami czytając, czułam pewien dyskomfort, niedowierzanie, a nawet zażenowanie. Może się wydawać, że niektóre sytuacje są wyolbrzymione i odrealnione, ale ja wierzę, że takie rzeczy mają miejsce. W tych szalonych czasach nic mnie już nie zdziwi, chyba, że sam autor przy kolejnych książkach.
.
Książki Marcela są jak wyścig, na początku jest rozgrzewka, po starcie łagodny bieg, by na samym końcu przyśpieszyć i zaliczyć finish jako pierwszym i zgarnąć nagrodę. To duża dawka emocji, przyśpieszone tempo i ogromną chęć na więcej.