Nie patrz

Swoją przygodę z autorem rozpoczęłam od książki ,,Nie odpisuj". Przyznaję się bez bicia, że nie do końca tamta pozycja mi się podobała. Językowo, stylistycznie nie miałam się do czego przyczepić. Z tego co pamiętam miałam chyba zastrzeżenia do fabuły. Od tamtej pory przeczytałam wiele innych książek pisarza i aktualnie nie wyobrażam sobie regału bez jego twórczości. Wróciłam do trylogii hejterskiej, by się przekonać, czy moje odczucia się zmieniły.
Ewa jest szanowaną psychoterapeutką, która skrywa jakąś tajemnicę. Martyna znając jej sekret szantażuje kobietę, by ta pomogła jej rozwiązać sprawę morderstwa 40-letniego mężczyzny. Czy kobieta ugnie się i pomoże dziewczynie?
Uła... Co to była za lektura 🔥. Nie nudziłam się nawet przez chwilę. Już pomijając stylistykę, fabularnie było tak jak lubię. Tempo utrzymane, tajemnica wyjaśniona pod sam koniec, zwroty akcji wyśmienite, bohaterowie wzbudzający ciekawość. Czego można chcieć więcej? Aaa... Zapomniałam o zakończeniu, którego się całkowicie nie spodziewałam. Ode mnie 9/10. Niebawem dotrze do mnie trzeci tom, którego nie mogę się doczekać 😃.

Ta część jest nieco słabsza od poprzedniej. Głównie winę ponosi tutaj początkowa mozolna i mało atrakcyjna akcja. Dopiero od połowy coś się zaczyna dziać. Robi się dynamicznie, niebezpieczne i intrygująco. A samo zakończenie wbiło mnie w fotel. Niestety, bohaterowie są tutaj znacznie mniej charyzmatyczni, stonowani, czasami wręcz apatyczni. Zabrakło im tego pazura z poprzedniego tomu. Całość jednak bardzo frapująca.

Książka "Nie patrz" pełna jest zła, przemocy, patologii i okrucieństwa. Czytając miałam wrażenie, że każdy z bohaterów jest skrzywiony psychicznie, nikt nie myśli tam racjonalnie. Z każdej strony wylewa się coraz więcej złych doświadczeń, coraz więcej brutalnych przeżyć. Są też tajemnice, dużo tajemnic, które w jakiś sposób wiążą bohaterów... Podobał mi się sposób narracji –przedstawiona jest z punktu widzenia kilku bohaterów w kilku czasach, co mocno miesza w głowie i po chwili naprawdę nie wiadomo co faktycznie jest prawdą.
Na pewno trzeba też wspomnieć o poruszanych w książce tematach jak przemoc żony wobec męża, depresja, alkoholizm, pedofilia. To dosyć przytłaczająca lektura, mająca za zadanie mocno szokować. Miałam jednak wrażenie, że część wątków jest bardzo podobna do tych z poprzedniej książki autora, przez co mnie już tak mocno nie zaskoczyły. Ogólnie czyta się ją szybko, wciąga na tyle, że przeczytałam ją praktycznie na raz.

Obsesja zbrodni, psychoterapeutka i portal "Chcę się zwierzyć" powracają. "Nie patrz" ku zaskoczeniu czytelnika nawiązuje do wydarzeń z "Nie odpisuj" - łączą obie książki ci sami bohaterowie, czytelnik wraz z psychoterapeutką wraca we wspomnieniach do wydarzeń, dzięki którym bohaterka z pierwszej części ma asa w rękawie wobec Ewy.
Tu jednak rozgrywa się nowa historia, która mrozi krew w żyłach. Młodzi, jeszcze niepełnoletni ludzie doświadczają rodzinnych dramatów i błędów dorosłych, z którymi przyjdzie im się zmierzyć. Ewa - tym razem jako główna postać musi ustalić, jak doszło do śmierci ojca jednego z nastolatków. Dzięki swej wiedzy i pozyskanemu wykształceniu kobieta drąży w elementach wydarzeń feralnego dnia.

Fabuła przeplatana jest teraźniejszością oraz retrospekcją. Wielonarracyjnie ukazane wydarzenia pozwalają zajrzeć nieco głębiej w poszczególnych bohaterów oraz zrozumieć motywy, jakie nimi kierowały prowadząc do dramatycznych decyzji.
"Nie patrz" czyta się lekko i płynnie, choć nie brak momentów, których brak zapewne wpłynąłby na lepszą jakość. Można także zauważyć drobne nieścisłości i niedopatrzenia, choć uczciwie należy przyznać, że autor umiejętnie spaja rozrzucone fragmenty życia bohaterów w zaskakującą w finale całość.

Bardzo ciekawa książka, nie byłam w stanie zasnąć

Nie patrz, odwracaj wzrok gdy widzisz coś nie stosownego. Nie reaguj gdy słyszysz krzyki. Nie podrywaj się, gdy widzisz jak ktoś upada, tuż pod Twoimi stopami....
Książka jest ciężka, smutna, przerażająca, szokująca, brutalna i wciągająca jak tornado. Wracają historie sprzed lat, dowiadujemy się jaki sekret skrywa Ewa, jak potoczyły się jej losy po rozwodzie. Poznajemy nowych bohaterów, oni dają nam dużo odpowiedzi na pytania kwitnące w trakcie czytania "Nie odpisuj".
Bolesne są losy osamotnionych nastolatków, wiele poradników dla idealnych rodziców uczy nas jak ważne są te pierwsze lata życia naszych pociech. W książce przedstawiony jest obraz z innej perspektywy. Wyobraź sobie, że żyjesz idealnie, jak w mydlanej bańce, jest Ci ciepło, wygodnie, bańka nagle pęka. Ty jesteś bezbronnym dzieckiem, zagubionym, nie zwyczajnym do przyglądania się złu tego świata. Potem obraz, który widzisz się rozmywa, Twój świat przysłania ogromna żądza, żądza zemsty....
Dalej wszystko idzie lawinowo, wartka akcja, mnóstwo zagadek, niesamowite sceny mrożące krew w żyłach.
Zdecydowanie polecam!
Tymczasem,
Katarzyna

"Nie patrz" to kontynuacja "Nie odpisuj" - poznajemy dalsze losy Ewy i Martyny.
Świat przedstawiony przez autora to świat przemocy, alkoholu, narkotyków, depresji.
Psychoterapeutka Ewa zostaje zmuszona szantażem przez Martynę, by zająć się sprawą morderstwa. Nie wiemy, czy coś ją łączyło z tą sprawą. Stopniowo poznajemy zawiją przeszłość Ewy. Nie jest ona najlepsza. Dopiero w końcowej części lektury czytelnik dowiaduje się o jej powiązaniach z zamordowanym.

Ciekawa fabuła, zaskakujące zakończenie. Ale czy to jest thriller, jak sugeruje opis na książce? Moim zdaniem, chyba nie.
Jedno jest pewne: "nigdy nie uciekniesz od przeszłości".
Czy tacy terapeuci jak Ewa istnieją?!

‘’Wiem, ze nie zdolam uciec. Skula mi ręce i nogi kajdankami, a potem powiedziała, ze wychodzi, po powrocie zaś chce mnie zastać wpatrzonego w nią z wywalonym jęzorem’’.

To moim pierwszym spotkaniu z autorem i Jego książka ‘’Nie odpisuj’’, nie mogłam się powstrzymać i musiałam chwycić za ‘’Nie patrz’’ i była to moja najlepiej podjęta decyzja. Po pierwsze sama fabula była tak genialna, ze nie mogłam uwierzyć, ze ktoś mógł wymyślić coś tak dobrego i opisać to w tak młodzieżowy a zarazem ‘’poważny’’ sposób. Po drugie książkę czytało się szybko, a bohaterowie zachwycali swoim podejściem i charakterem. W tej książce jest pełno tajemnic i zagadek co nie pozwala na chwile nudy.

Największym plusem tej książki jest to, ze Marcel Moss opisywał problemy przyziemne takie jak: szantaż, przemoc, gwałt, hejt. Ten świat który przedstawił autor jest brudny, skazony, mroczny, często patologiczny i zły. Ta książka jest dla nas przestroga w pewnym sensie, a mniej więcej chodzi tu o media społecznościowe, które staja się naszym oknem na świat – mało kiedy znajdziemy teraz kogoś bez telefonu komórkowego, bez konta na Facebook’u czy tez Instagrama.

Opis od autora:

Ewa na codzien jest szanowanym psychoterapeuta. Skrywa jednak mroczna tajemnice, która poza nią zna tylko jedna osoba. Pewnego dnia kobieta dostaje na Instgramie wiadomość video od swojej byłej pacjentki, Martyny, która przebywa na leczeniu w szpitalu psychiatrycznym. Gdy odtwarza filmik, widzi sce...

Marcel Moss „Nie patrz”
Ewa jest psychoterapeutką. Niedawno co zakończyła swoje wieloletnie małżeństwo. Wydawać by się mogło, że prócz nieudanego związku, wiodła bardzo dobre życie. Niestety skrywa mroczną tajemnicę, którą poza nią poznała tylko jedna osoba. Martyna postanawia szantażowa Ewę. Grozi, że upublicznię nagranie, jeżeli nie pomoże jej w pewnym śledztwie.
Oprócz wątku pani doktor, poznajemy historię życia oraz śmierci 40 – letniego mężczyzny. W pewnym momencie obie ścieżki zaczynają się ze sobą łączyć.
Pan Moss porusza znowu bardzo trudne tematy, tematy tabu. Takie jak: gwałt, seks z nieletnimi, bdsm, alkoholizm, znęcanie czy też problemy psychiczne. Cała książka przepełniona jest swoistą brutalnością. Począwszy od języka, a kończąc na scenach łóżkowych. Jest to bardzo charakterystyczne dla stylu pisania tego autora- właśnie za to tak cenię Jego twórczość. Nie owija w bawełnę, akcja jest szybka, a mimo to nie mogłam się w nią wkręcić...
Jest to druga książka @marcelmoss.autor ,a trzecia, którą udało mi się przeczytać. Szczerze mówiąc „Pokaż mi” oraz „Nie wiesz wszystkiego” bardziej przypadły mi do gustu. Na pewno sięgnę po kolejne książki tego autora (zważywszy, że na półce czeka już na mnie „Nie odpisuj”).

Książka jest kontynuacją historii terapeutki Ewy, która boryka się z wieloma problemami. Poznaliśmy ją w pierwszej części pt.: „Nie odpisuj”. W historii pojawia się również Martyna – bohaterka z pierwszej części, która szantażuje Ewę tajemniczym nagraniem. Byłam ciekawa od pierwszej części o co właściwie chodzi z tym nagraniem, a jak się okazało było ono szokujące. Nie spodziewałam się kompletnie tego, co na nim się znajdowało. Martyna zmusza Ewę do rozwiązania sprawy morderstwa.

Muszę przyznać, że jak już zaczynałam czytać, to ciężko było mi się oderwać, szczególnie pod koniec książki, kiedy wątki się połączyły i wszystko zaczęło układać się w spójną całość. Uwielbiam styl pisania autora – bardzo współczesny, nie dało się nudzić przy czytaniu. Autor porusza tutaj współczesne problemy – alkoholizm, depresja czy przemoc. Rozdziały przeplatają się wzajemnie między teraźniejszością a przeszłością wspólnie dopełniając historię.

6/10
Nie jest to zła pozycja ale jednak brakowało mi w niej spójności i logicznego myślenia.

Jest to druga część tomu od Mossa, książka opowiada o losie psychoterapeutki Ewy, która pomaga chorej psychicznie Martynie, byłej pacjentce, w odkryciu zbrodni dokonanej na pewnym mężczyźnie.
Historia opowiada również o wielu wątkach pobocznych, życiu rodzinnych zamordowanego mężczyzny, jego synu oraz o dziewczynach z którymi jego syn się spotyka.

Jak dla mnie za dużo osób, które wprowadzają zamieszanie. Dopiero ostatnie 3 rozdziały dają nam obraz po co było aż tyle owych pobocznych wątków. Jednak cała książka przeskakuje w czasie ale również z osobach, więc trzeba być mocno skoncentrowanym na zrozumieniu całej fabuły jak i treści.

Mimo wszystko pierwsza część „Nie odpisuj” podobała mi się dużo bardziej niż ta „Nie patrz”. Jednak czeka mnie jeszcze trzecia część. 😃

Autor i w tej części nie odpuszcza czytelnikowi - serwuje kolejną dawkę mocnych wrażeń. Wiele sytuacji w książce jest kontrowersyjnych, może budzić wręcz odrazę i zniesmaczenie. Niektóre sceny muszę przyznać były dla mnie bardzo szokujące i nie mieściły się w granicach akceptacji ludzkich postępowań czy upodobań. Ale właśnie to jest bardzo typowe dla powieści Mossa i biorąc książki jego autorstwa w ręce należy się z tym liczyć - nie ma w nich łatwych tematów, prostych do rozwiązania problemów. W „Nie patrz” mamy kontynuację losów bohaterów z „Nie krzycz” - wiele wątków łączy się ze sobą, mnóstwo prawd wychodzi na jaw a mimo to autor wzbudza w czytelniku coraz więcej niepewności i niejasności, co tylko wzmaga apetyt na kolejną część. Książkę trzeba po prostu przeczytać samemu, aby przekonać się o emocjach, których potrafi dostarczyć.

No nie wierzę... Pomimo tego, że wiedziałam czego mogę się spodziewać po Marcelu Moss to udało się autorowi znowu mnie zaskoczyć, zdziwić i chyba też trochę przerazić. Jak to jest pięknie napisane 😍 Znowu czytałam i chcąc nie chcąc oceniałam bohaterów, a na koniec okazało się, że to wszystko guzik prawda. Jak łatwo jest dać się oszukać, nie dostrzec prawdy. Jak łatwo kogoś ocenić w ogóle go nie znając. Naprawdę gorąco polecam "Nie odpisuj" i "Nie patrz" każdemu. Z miłą chęcią przeczytam obie jeszcze raz za trochę i sprawdzę czy znając już "całą" historię uda mi się odebrać bohaterów inaczej lub dostrzec coś co mi umknęło. Na chwilę obecną obie książki są u mnie na liście ulubionych. Czekam na kolejne 😊

W tej części dokładniej poznajemy Ewę, byłą psychoterapeutkę Martyny. Tylko Martyna wie, co Ewa zrobiła przed laty. Pewnego dnia Ewa na Instagramie dostaje wiadomość video od swojej byłej pacjentki. Martyna teraz przebywa na leczeniu w szpitalu psychiatrycznym. Trafiła tam po wydarzeniach z poprzedniej części. Z racji tego, że Martyna przebywa w zamknięciu prosi Ewę o pomoc w rozwiązaniu sprawy głośnego morderstwa sprzed kilku miesięcy grożąc upublicznieniem nagrania. Dzięki temu poznajemy Kryspina, Matyldę i Ninę. Jak Ewa poradzi sobie z rozwiązaniem zagadki? Odpowiedź na to pytanie znajdziecie w książce. Pewne wydarzenia jednak dość mocno zaskakują.