Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera recenzja

Bardzo łatwo zaszufladkować nam dzieci, jeśli tylko chociaż trochę odstają od przyjętej przez społeczeństwo normy postępowania w sytuacjach życia codziennego. Rzadko kiedy ktokolwiek z nas zastanawia się nad tym, dlaczego dane dziecko się tak a nie inaczej zachowuje, jakie są przyczyny takiego u nich postępowania. Nie znając podłoża różnych reakcji u dzieci wielu z nas, tych pobocznych obserwatorów z automatu wręcz oskarża rodziców o to, że nie potrafią wychować swojego dziecka, skoro w taki a nie inny sposób się zachowuje w przestrzeni społecznej. Nikt wręcz nie pomyśli o tym jak owi rodzice się czują, jak często są po prostu bezradni wobec zaburzeń neurorozwojowych swoich dzieci.

Według dużej części społeczeństwa najlepiej by było, gdyby dzieci zawsze były cichutkie i spokojne. Słuchały każdego polecenia dorosłego, nie miały żadnych swoich nieprzewidzianych zachowań. By były wręcz jak ta przysłowiowa mysz pod miotłą. Jeśli takie nie są od razu zaczynają wielu osobom przeszkadzać i dostają łatkę dziecka niegrzecznego i niewychowanego. Jednak na ocenie dzieci według ich zachowań się nie kończy. Gdy dziecko według społeczeństwa w jakikolwiek sposób odstaje od „normy” grzeczności, rodzice od razu są oskarżani przez tę „ogarniętą część społeczeństwa” o nieudolność wychowawczą. A co oni biedni czasem mogą zrobić, jeśli zaburzeń neurorozwojowych czasem w żaden sposób przeskoczyć się po prostu nie da. Starają się, ale nie zawsze to wychodzi, a społeczeństwo dodatkowo wbija "szpilę". Co rusz taki odbiór społeczny prowadzi ów rodziców do depresji, czy też innych problemów natury psychicznej, ale i somatycznej, a gdy już dojdzie do takich sytuacji, to nadal często brakuje kogoś, kto takiemu rodzicowi spróbuje pomóc, wyciągnie do niego tę pomocną dłoń. Zwykle od postawienia diagnozy, a często i po prostu od urodzenia są z tym problemem sami.

Nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak często w naszym otoczeniu możemy spotkać dziecko z ADHD, Autyzmem czy Zespołem Aspergera. Te dzieciaki żyją pośród nas z tymi nieszczęsnymi łatkami niegrzecznego dziecka, co nawet mimo jakichkolwiek chęci do zmiany, nie do końca zależy od nich.

Dlatego też uważam, że książka ta jest niezwykle ważna. Dzięki takim publikacjom przeciętny człowiek, który jeszcze bezpośrednio może nie miał do czynienia z tymi zaburzeniami może się coś więcej o nich dowiedzieć. To w dalszej konsekwencji może chociaż w minimalnym stopniu może prowadzić do zrozumienia zarówno zachowań osób dotkniętych danym rodzajem zaburzenia, ale także ich rodziców, którzy codziennie prowadzą swoją własną wojnę z tymi schorzeniami.

Oby to nie była ostatnia pozycja książkowa dotycząca tego tematu z perspektywy nie naukowej, ale właśnie osób żyjących z tym na co dzień.