Niepokonane recenzja

Jaką siłą muszą wykazać się kobiety, aby poznać prawdę i postawić na swoim?

Wiadomość o śmierci męża, znanego biznesmena, wywraca świat Sylwii do góry noga-mi. Kobieta nie wierzy w teorie policji o samobójstwie i jest przekonana, że doszło do morderstwa. Postanawia przeprowadzić śledztwo na własną rękę. Może przy tym liczyć na wsparcie przyjaciółek – Marty, Kai i Loveth – które, choć muszą mierzyć się z własnymi problemami i rozterkami, nie spoczną, dopóki nie rozwiążą zagadki. W obliczu wspólnego celu przyjaźń między kobietami coraz bardziej się zacieśnia i staje się ich największą siłą. Jednak gdy zaczną poznawać prawdę, zrozumieją, że niektóre sekrety powinny na zawsze pozostać nieodkryte…

„Czuję, prawdziwe przerażenie myśląc o jutrze. Dlatego mam nadzieje, że chociaż on w tej chwili jest szczęśliwy. Ja mogę, jedynie ruszyć dalej przed siebie, licząc, że kiedyś spotkamy się w lepszym miejscu”.

„Niepokonane” autorstwa A. Kameron.

Odkąd poznałam, autora na Targach Książki w Warszawie bardzo chciałam przeczytać jego książkę. Mężczyzna piszący o kobietach do kobiet? O tak to może być ciekawe. Tak właśnie sobie pomyślałam. Tak więc niedziwne, iż zabrałam się za lekturę przy pierwszej możliwej okazji.

Debiutancka powieść Kamerona okazała się naprawdę przyjemną lekturą, która z początku chodź, nieco zagmatwana i zakręcona to dostarczyła mi masę zabawy i całkowicie mnie zrelaksowała.

Jak pisałam, powyżej początek był nieco trudy w dostosowaniu się, gdyż autor postawił, sobie wysoką poprzeczkę umieszczając w roli głównej bohaterki nie jedną, a aż cztery kobiety. Trzeba było więc każdą po kolei zapoznać z czytelnikiem, przy czym sprawić, że jedna drugiej nie będzie przysłaniać.

Zadanie niełatwe jednak w tym wypadku się udało. Sylvia, Marta, Kaja oraz Loveth to nasze protagonistki. Bardzo dobrze scharakteryzowane, każda o zupełnie odmiennej osobowości i o unikalnych cechach, które sprawiały, że nie zlewały się ze sobą, a to znacznie ułatwiło ogarnięcie się w całej historii, jak i wciągnięcie się w nią bez reszty.

Fabuła również została dobrze poprowadzona. Początkowy harmideru zmienił się w lekko zwariowaną historię opowiadającą o kobiecej sile, przyjaźni i miłości. Dorzucić do tego zagadki, tajemnice, nutkę goryczy i mamy przecudowną książkę z humorem.

Jeśli o mnie chodzi, na coś takiego liczyłam. Oczywiście były momenty, kiedy czułam się nieco znużona, były, też momenty aż nazbyt przewidywalne jednak biorąc pod uwagę, iż jest, to debiut autora przymykałam na to oko, gdyż nawet nie było to jakoś szczególnie drażniące.

Naprawdę szczerze polecam tę pozycję zwłaszcza teraz na ten letni czas.