Peety. Pies, który uratował mi życie recenzja

Eric, kiedyś zupełnie zwyczajny chłopak, dziś otyły i nieszczęśliwy mężczyzna po pięćdziesiątce, który nienawidzi tego kim jest. Jego życie to ciągła samotność, bezcelowa wegetacja, droga pomiędzy pracą a zupełnie nijakim mieszkaniem i masa problemów zdrowotnych.
 
Pewnego dnia przykre wydarzenia związane z podróżowaniem popychają Erica do podjęcia decyzji, która niewyobrażalnie odmienia jego życie. Jedna wizyta u doktor Preeti to zaledwie początek walki o siebie i dwa proste zalecenia- przejście na dietę roślinną oraz adopcja psa- towarzysza wspólnych spacerów.  Eric pomimo wielu wątpliwości wdraża je w swoje życie nie spodziewając się, że to początek wspaniałej kulinarnej przygody i prawdziwej przyjaźni.

Zmagania Erica o zdrowie i szczęście to historia, którą przeczytałam z przyjemnością. Nie jest to powieść napisana pięknym literackim językiem, ale coś, co wydarzyło się naprawdę i skłania czytelnika do refleksji. 

Od samego początku kibicowałam Ericowi. Śledziłam jego postępy w gubieniu kilogramów, ale najbardziej poruszyła mnie jego przemiana jako człowieka. Z niepewnego, nieśmiałego, zakompleksionego i schorowanego pana w średnim wieku stał się pełnym wigoru, towarzyskim i otwartym na nowe wyzwania wysportowanym mężczyzną. 
Z uśmiechem na twarzy śledziłam jego zmagania z zupełnie nowymi wyzwaniami kulinarnymi. Razem z nim i z adoptowanym psem Peetym odkrywałam zapomniane zakątki najbliższej okolicy i byłam świadkiem rodzącej się, cudownej i międzygatunkowej miłości.

Eric wygrał życie po raz drugi i swoją postawą pokazał, że jest za co dziękować. 
Po przeczytaniu książki czułam się tak, jakbym poznała Erice i Peetyego osobiście. 
 
Może to zbyt często używane wyrażenie ale ja, tak samo jak bohater tej historii uważam, że nic nie dzieje się bez przyczyny, a Bóg ( jakiejkolwiek wiary czy niewiary jesteśmy) każdemu z nas zsyła anioły.