Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów recenzja

Kilka lat temu był emitowany program, który odkrywał sekrety różnych zawodów. Kelner, stewardessa, kucharz. Nie wiem na ile były to sytuacje autentyczne a bohaterowie podstawieni, ale czasem przemycano pikantne smaczki. Ewa Pągowska w swojej „Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów” zapowiada podobną formę, ubraną w słowa. Przynajmniej ja się na tą zapowiedź złapałam.

Mało tu kulis pracy w zawodzie. Mało tych wszystkich smaczków i historii. Mało sekretów. Ewa Pągowska przeprowadza rozmowy ze znanymi psychiatrami. Całość ubrana jest w rozdziały i ma formę dziennikarskiego wywiadu – każdy poświęcony innej tematyce jak schizofrenia czy seks, w każdym rozmowa z innym specjalistą (piętnaście rozdziałów, piętnastu różnych specjalistów). To nie jest książka, która szokuje, choć to może zapowiadać okładka. Za to sporo tu naukowych treści i próby oceny psychicznego zdrowia Polaków.

Pągowska mówi o ważnych rzeczach, ale na szczęście są one pozbawione naukowego patosu i ubrane w przystępną formę. Nie unika trudnych tematów. Język zrozumiały praktycznie dla odbiorcy. Każdy z rozmówców kładzie nacisk na ważne kwestie, stara się również obalać powszechne mity. To w pewien sposób wiedza w pigułce. Jedne rozdziały bardziej udane, bardziej interesujące od innych. Autorka wraz z rozmówcami gdzieś tam między wierszami starają się udowodnić, że korzystanie z porad psychiatry to nie wstyd, że czasami to konieczność. Próbuje też rozprawić się z wieloma mitami, głownie tymi kinowymi, gdzie poraża i przeraża widok pacjentów, którzy są spinani pasami i poddawani różnorakim terapiom często bez ich zgody.

Czemu akurat taki czas powstania książki? Bo została ogłoszona pandemia? Bo 23% Polaków w swoim życiu cierpiało przynajmniej na jedno zaburzenie psychiczne (tak, żałoba również może się do nich zaliczać)? Pozycja przypadnie do gustu specjalistom i miłośnikom psychiatrii. Dla mnie, jako laika, choć czytało się zaskakująco się dobrze, wiedza do przyswojenia na raz. Choć jest szczerze i bez tabu. Nie nastawiajcie się na szczegóły, nie nastawiajcie się na pikantne treści, nie doszukujcie historii głośnych przypadków. Można przeczytać.