Niestosowne zachowanie recenzja

RECENZJA

„... smutek przypomina pływanie w oceanie. W lepsze dni unosimy się na powierzchni, trzymając głowę nad wodą i czując ciepło słońca na twarzy, ale w te gorsze dni musimy walczyć, aby nie utonąć pod wzburzonymi falami”.

„Niestosowne zachowanie” to kolejna świetna książka, która wyszła spod pióra Vi Keeland. Jej książki są pełne humoru, ciętego języka, ale też mają w sobie ukryty przekaz, zawierające w sobie nieskończoną gamę emocji. To było moje kolejne spotkanie z twórczością tej autorki i jak zwykle w pełni udane. Z wielką chęcią i przyjemnością sięgam po te lektury, bo wiem, że się nie zawiodę.

„Niestosowne zachowanie” to gorący i ognisty romans biurowy. Ireland Saint James jest reporterką i prezenterką wiadomości w Lexington Industries w porannej ramówce. Podczas tygodniowych wakacji w raju z okazji zbliżającego się ślubu swojej najlepszej przyjaciółki Mii, dała się ponieść chwili zapomnienia, nie zważając na nic. Jednak nie przewidziała tego, że prywatne nagranie rejestrujące jej wygłupy wycieknie do wiadomości publicznej. Przez to jedno niestosowne zachowanie traci pracę i posadę, na którą tak ciężko pracowała. Pod wpływem emocji wysyła pijacką przemowę właścicielowi stacji — Granta Lexingtona. Jak potoczą się losy tych dwojga? Czy Irleand odzyska posadę? A może tych dwoje połączy coś jeszcze niż tylko praca?

Ta historia czyta się sama. Wciąga od pierwszej strony. To świetna odskocznia od książek związanych z mafią czy kryminałów. Ale! To nie jest tylko romans, to także opowieść o bólu i stracie ukochanej osoby. Historia, która opowiada o strachu przed kolejnym uczuciem, związkiem. O obawie przed kolejną stratą i kolejnym rozczarowaniem. Grant i Irleand to bohaterowie z mocnymi charakterami, bardzo realistycznie wykreowani. Mocną stroną tej historii są uczucia i emocje. Ukazywane w każdym rozdziale niczym lekarstwo na całe zło tego świata. Dla niektórych to problem dla mnie to zdecydowany plus tej książki. Uczucia to ogromna dawka informacji, którą jesteśmy w stanie natychmiastowo rozumieć. Trzeba je w sobie pielęgnować, przypominać sobie nieustannie o tym, że one są w nas, istnieją, i mogą być najważniejsze. Człowiek bez uczuć zamienia się w kamień. W tej historii nic nie jest oczywiste. Historia Granta sprawia, że włos się jeży na głowie i przypomina, że w takich momentach naszego życia, warto mieć przy sobie bliską osobę, która wesprze nas choćby dobrym słowem przytuleniem czy po prostu swoją obecnością.

Zachęcam Was do zapoznania się z tą książką. Gwarantuje Wam, że nie będziecie żałować.

Bardzo dziękuje Wydawnictwu Niegrzeczne Książki za egzemplarz recenzencki tej historii