Sto lat samotności recenzja

Niezrównana mieszanka realizmu z baśniowością

WYBÓR REDAKCJI
Autor: @almos ·2 minuty
2020-07-13
5 komentarzy
23 Polubienia
Najlepsza książka Marqueza wydana została ostatnio w formie ebooka, nie mogłem zatem odmówić sobie przyjemności ponownej lektury na czytniku. Gdy po raz pierwszy czytałem opowieść o mieście Macondo i rodzinie Buendíiów wiele lat temu, byłem zupełnie oszołomiony jej siłą, zmysłowością, baśniowością, teraz widzę to trochę inaczej, ale nadal chylę głowę przed kunsztem autora. Odczytuję tą wspaniałą powieść jako metaforę życia człowieka, rodziny czy kraju, jako niezrównaną mieszankę realizmu z baśniowością.

Już pierwsze zdanie urzeka: „Wiele lat później, stojąc naprzeciw plutonu egzekucyjnego, pułkownik Aureliano Buendía miał przypomnieć sobie to dalekie popołudnie, kiedy ojciec zabrał go z sobą do obozu Cyganów, żeby mu pokazać lód.” Przy okazji: wielki ukłon należy się tłumaczkom: Kalinie Wojciechowskiej i Grażynie Grudzińskiej, które wspaniale oddały niezwykły, hipnotyczny styl Marqueza.

Ponieważ książka ma bardzo dużo wątków i postaci, napiszę tylko o tych, które mnie zauroczyły. Piękny jest portret seniora rodu, José Arcadio Buendíi seniora, człowieka nieco szalonego i romantycznego, który w innym czasie i miejscu zostałby wielkim odkrywcą albo uczonym.

Urzekająca i filozoficzna jest historia tracenia pamięci przez José Arcadio i naklejania karteczek na przedmioty i zwierzęta, aby wiedział z czym ma do czynienia. Głęboko wzrusza historia miłości Aureliano Buendíi do Remedios. Urzeka bajkowością opowieść o José Arcadio Buendíi juniorze, tym archetypicznym ideale męskości, ze swoją potęgą fizyczną i olbrzymią energią seksualną.

Warto zauważyć z jakim kunsztem Marquez zmienia style, czasami snując baśń, a czasami pełną szczegółów i strumienia świadomości prozę, na przykład gdy opisuje ostatni dzień życia pułkownika Aureliano Buendíi. Można smakować sobie cudowne zdania z książki, jak to, gdy jeden z rodu Buendíów (ale nie pułkownik Aureliano!) stojąc przed plutonem egzekucyjnym: „Myślał o swojej rodzinie bez wzruszenia, w surowym obrachunku z życiem, zaczynając rozumieć, jak bardzo w rzeczywistości kochał te osoby, których najbardziej nienawidził.”

Zawsze fascynowały mnie u Marqueza dwie silne postacie kobiece: Urszuli, pełnej ciepła i troski prawdziwej matrony rodu Buendíów. I Fernandy, zimnej, przestrzegającej sztywnych reguł i konwenansów, która gotowa była poświęcić życie własnego dziecka i wnuka po to tylko, żeby nie wytykano jej palcami.

Z drugiej strony mogę zrozumieć czytelników którym książka się nie podoba. Bo dla mnie 'Sto lat...' jest jak nowo spotkany człowiek, który jest tak silną osobowością, że albo zachwycamy się nim od razu, albo odrzucamy. Poza tym moja hipoteza jest taka, że trzeba Marqueza bardziej chłonąć sercem niż głową, a książka nikogo nie zostawia obojętnym.

Marzy mi się audiobook czytany przez wybitnego aktora, najlepszy byłby Krzysztof Globisz, ale niestety jest chory. Jest audiobook czytany przez Ksawerego Jasieńskiego ale jego monotnny styl interpretacyjny kompletnie nie oddaje szaleństwa prozy Marqueza.

To wielka literatura, która jeśli jeszcze nie jest klasyką, to wkrótce nią zostanie.




Moja ocena:

Data przeczytania: 2017-07-05
× 23 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Sto lat samotności
24 wydania
Sto lat samotności
Gabriel García Márquez
8.7/10

Miała to być pierwsza powieść Gabriela Garcíi Marqueza. Dzięki swym dziadkom znał od dziecka historię Macondo i dzieje rodziny Buendía, prześladowanej fatum kazirodztwa. Świat, w którym rzeczy nadzwy...

Komentarze
@Renax
@Renax · około 5 lat temu
Muszę sobie ją odnowić. Pamiętam jej lekturę na pierwszym roku studiów, że ta baśniowość i zmysłowość oraz te cykle pokoleń niesamowicie do mnie przemówiły.Czytałam z zachwytem. Ale poleciłam ją koleżance, a ta stwierdziła, że ją 'ci kolejni Jose Mario' denerwowali i że przeczytała tylko dla mnie.
Tak, pora odnowić. Gosztyła świetnie czyta. Ostatnio słucham młodzieżowki w jego wykonaniu i 'tyż piknie'.
× 1
@almos
@almos · około 5 lat temu
O ile wiem Gosztyła tej książki nie czyta, znalazłem audiobooka w wykonaniu Rocha Siemianowskiego, ale moim zdaniem interpretacja wychodzi mu bardzo średnio.
× 2
@jatymyoni
@jatymyoni · około 5 lat temu
Wspaniała książka, audiobooka bym z chęcią posłuchała.
@Sylwia_K
@Sylwia_K · około 5 lat temu
Cudowna! Jedna z moich ulubionych :)
Sto lat samotności
24 wydania
Sto lat samotności
Gabriel García Márquez
8.7/10
Miała to być pierwsza powieść Gabriela Garcíi Marqueza. Dzięki swym dziadkom znał od dziecka historię Macondo i dzieje rodziny Buendía, prześladowanej fatum kazirodztwa. Świat, w którym rzeczy nadzwy...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

"Sto lat samotności" Gabriela Garcíi Márqueza to arcydzieło literatury światowej, które zyskało status klasyka od momentu swojego pierwszego wydania w 1967 roku. Książka ta, należąca do nurtu realizm...

@marzena.matera @marzena.matera

Gabriel Garcia Márquez to kolumbijski noblista w dziedzinie literatury. W 1967 roku wydana została jego książka pod tytułem Sto lat samotności. Autor uznawany jest za przedstawiciela nurtu zwanego re...

@Aleksandra_Sztuka @Aleksandra_Sztuka

Pozostałe recenzje @almos

Ekonomiczna analiza prawa
Prawo i ekonomia

Książka jest polskim tłumaczeniem najpopularniejszego amerykańskiego podręcznika z Law&Economics, czyli po naszemu: ekonomicznej analizy prawa. Nie mogę powiedzieć, że p...

Recenzja książki Ekonomiczna analiza prawa
Karuzela pomyłek
Montalbano na wysypisku

Chwała wydawnictwu Noir sur Blanc, że powoli, nie spiesząc się, publikuje kolejne książki z serii z sycylijskim komisarzem Salvo Montalbano w roli głównej. Andrei Camill...

Recenzja książki Karuzela pomyłek

Nowe recenzje

Weranda pachnąca jaśminem
"Weranda pachnąca jaśminem"
@annaolszews...:

📖 Ta książka czekała na swoją kolej już od jakiegoś czasu. Leżała w mojej biblioteczce, aż w końcu przyszedł moment, w ...

Recenzja książki Weranda pachnąca jaśminem
Z głową w chmurach
📚Z GŁOWĄ W CHMURACH 🖋 @miroslawa_kubiak @wydawn...
@ksiazkiocza...:

Czasem trzeba zejść na wieś, żeby... wznieść się ponad wszystko. Jeśli lubicie opowieści, które pachną świeżo skoszon...

Recenzja książki Z głową w chmurach
Ideburga. Igranie z ogniem
Ideburga - "dziewczyna ogień".
@krukrenata:

Powieść wciąga od pierwszej strony i nie pozwala na odłożenie. To literacka przygoda, która pozytywnie zaskakuje, oferu...

Recenzja książki Ideburga. Igranie z ogniem
© 2007 - 2025 nakanapie.pl