Recenzje

Coś mi się wydaje, że książka Sto lat samotności aż się prosi o Twoją recenzję. Chyba jej nie odmówisz?

️ Napisz pierwszą recenzje

Moja opinia o książce

Opinie

@bluedress

2011-06-01

Przeczytane (2011-01-01)

Dawno się tak żadną książką nie zmęczyłam, doczytałam do końca tylko dlatego, że mam taką zasadę. Natłok liczby bohaterów sprawiał, że po kilku stronach gubiłam wątki i ciągle myliłam kto jest kim. Sięgnę po inne pozycje tego autora, ponieważ chcę wyrobić sobie własną opinię, chociaż po 'Sto lat samotności' mam poczucie straconego czasu.

1 Polubienie | link |

@kasia.kolataj

2012-03-01

Przeczytane (2012-03-01)

Na początku wciągnięcie się, a nawet czytanie przychodziło mi z trudnością, styl autora był taki inny od książek, które czytałam. Jednak z czasem przyzwyczaiłam się do niego, a nawet polubiłam i nie zauważywszy kiedy, naprawdę zżyłam się z Macondo i rodem Buendiów. Lekkość pióra autora jest niezwykła, kreśli historię rodziny przez pokolenia, jakby opisywał jeden ciąg niekończących się, powiązanych zdarzeń. Czasem odnosiłam wrażenie, że czytam "o niczym", ale jest tak zgrabnie i ciekawie napisane, że nawet tego nie zauważam. To coraz rzadziej spotykany dar. W sumie książkę czytałam kilka tygodni, bo zawsze było mało czasu, może dlatego ostatnie kilkadziesiąt stron było takie słodko-gorzkie - ...

» czytaj dalej

| link |

@basima

2011-09-15

Przeczytane (2011-09-15)

Ta książka to zły sen geniusza. Opisuje życie, nawet nasze, współczesne w krzywym zwierciadle. Rzeczywistość miesza się z fikcją, a każdy widzi i czuje to co chce. Wędrówka pokoleń, życie które nieustannie obraca się jak w czarodziejskim kole. Dom, który jest świadkiem wszystkich wydarzeń i "plasteliną" w rękach bohaterów, którzy albo dbają o niego i wnoszą ducha gościnności i zabawy, albo zamykają go i tkwią w ruinie. I tak na zmianę, ciągle i ciągle. Miłość i nienawiść, porywająca siła i obojętność ciągle w ruchu. Książka nie dla wszystkich, nie wiem czy ja jestem choć w połowie obdarzona taką mądrością, by ją zrozumieć i wyciągnąć z niej te najważniejsze wnioski. Każdy ją inaczej zinterpr...

» czytaj dalej

| link |

@Archideus 2010-09-14

Przeczytane (2010-09-14)

Powieść na pewno moim zdaniem ma w sobie coś. Na chwilę obecną, mam wrażenie, że można ją było nieco bardziej skrócić zachowując przy tym sens, a na pewno nie ciągnąć tego przez tyle pokoleń - może stąd w pewnym momencie wkradło się znudzenie - ze względu na wałkowanie tych samych motywów kilka razy. No ale tak jak po jakimś czasie człowiek nie wyobraża sobie ulubionego serialu bez któregoś z aktorów, który w mniemaniu od zawsze był tym jedynym, idealnym i bez niego serial nie byłby ten sam, tak pewnie choćby zdanie urwane z powieści, może czasami diametralnie zmienić jej odbiór u osoby, która ją wcześniej czytała :) Dla mnie może nie jest to powieść, do której będę wracał, ale za to chyba t...

» czytaj dalej

| link |

@puls 2008-05-23

Przeczytane (2009-02-16)

"Skoro idee (byty wyobrażone) wpływają na nasze zachowania, jak można odmówić im realności?" - parafrazując Junga. W "Stu latach samotności" mamy byty wyobrażone, które zupełnie swobodnie uczestniczą w życiu bohaterów, do tego stopnia, że stają się równoprawnymi członkami opowieści. Nieodparcie przypomina mi się opowieść o wspólnotach plemiennych w Afryce: mieszkańcy wioski siadają pod drzewem, i jeden z nich mówi: "Śniło mi się, że..." Po czym reszta analizuje opowieść i zastanawia się, jakie będzie mieć ona konsekwencje dla całej społeczności. I o tym właśnie jest ta książka. O braniu faktów w cudzysłów. A przy tym, jaka dynamiczna. Jak pięknie mówi o uczuciach. P.S. Ja też musiałam rozrys...

» czytaj dalej

| link |

@Deleviretta

2012-06-25

Przeczytane (2011-11-27)

Niesamowita książka. Mimo iż przeczytałam ją ponad rok temu, pamiętam większość wydarzeń, jakbym dopiero wczoraj żegnała bohaterów. Od momentu zapoznania się z twórczością pana Marqueza bez pamięci zakochałam się w realizmie magicznym. Ta książka to niepowtarzalny zapis życia w Kolumbii jakim go zapamiętał autor. Wydarzenia surrealistyczne niezauważalnie przeplatają się ze zdarzeniami rzeczywistymi, znajdując dla siebie uzasadnienie w takim stopniu, iż czytelnik nawet nie podejrzewa, jak bardzo jest to niezgodne z obowiązującymi prawami. Osobom choć trochę zaznajomionym z twórczością pana Gabriela polecam biografie pisarza napisaną przez Geralda Martina. Wówczas czytelnik będzie mógł zweryfi...

» czytaj dalej

| link |

@sonyaa 2008-08-28

Przeczytałam w podręczniku do polskiego fragment, w którym opisywany był "deszcz maleńkich żółtych kwiatów, i stwierdziłam, że muszę ją przeczytać, i nie dlatego, iż jestem zagorzałą fanką Myslovitz. Przyznam szczerze, że jej nie dokończyłam, stanęłam gdzieś przed połową z wielkim mętlikiem w głowie, wszystko mi się już poplątało, i odłożyłam ją na bok, ale na pewno do niej wrócę muszę! Była pełna magii i swoistego klimatu w którym się zakochałam, przepełniona przedziwnymi wydarzeniami, które nadawały jej absolutnego uroku.

| link |

@Maynard 2008-09-13

Przeczytane (2008-09-13) Literacka Nagroda Nobla Kanon na koniec wieku Ranking 100 książek wszechczasów dziennika "The Guardian" U mnie na półce

Doskonała powieść dla inteligentnego czytelnika. Realizm magiczny, oniryzm, odrealnienie a zarazem zwykłe ludzkie czynności i zachowania, namiętności i zgubne przeznaczenie, którego sens najlepiej oddaje ostatnie zdanie powieści. Pogmatwane losy rodu Buendia na przestrzeni wieku naznaczone piętnem samotności i zagubienia przypominają barwną karuzele a sny mieszają się z jawą, żywi z umarłymi, życie ze śmiercią. Pierwsza piątka kanonu powieści XX wieku. Marquez to taki iberoamerykański Jan Jakub Kolski a może na odwrót...

| link |

@tortoise84

2008-04-29

Przeczytane (2008-03-08) Mam

Naprawdę bardzo rzadko zdarza się, żeby po przeczytaniu książki tak mocno odczuwać, że to już koniec, zwłaszcza, że jest przebogata w ludzkie, niesamowite historie i czytając ostatnie strony miałam wrażenie, że patrzę na wysychającą rzekę. Być może to napuszona metafora, ale prawdziwa, ostatnie zdanie sprawiło, że ciarki mi przebiegły po plecach. Szczerze mówiąc, nie wiem, czy rozumiem tych, którzy do niego nie dotarli, ale cieszę się, że do nich nie należę.

| link |

@beatta 2008-01-06

Przeczytane (2008-02-29)

Przepiękna książka,pełna magii,nauk moralnych,niesamowitych opisów ludzkiego życia w dalekim świecie.Jest to jedna z tych pozycji,do których wciąż się wraca.Pełno w niej deformacji fizycznej bohaterów,deformacji uczuć,deformacji życia i poglądów.Trudna w czytaniu,jednakże otwarta na każdego.Bije od niej fanatyzm.Jest ścieżką w dżungli ludzkich pragnień.

| link |

@h104

2007-09-07

Przeczytane (2007-08-25)

jak dla mnie jedna z tych książek,której wolałabym nigdy nie czytać...żeby mieć to przed sobą i przeżyć jeszcze raz. Absolutnie fenomenalna.Zaczarowana historia rodu, może jest trochę zawiła i ponoć niektórzy spisują drzewko genealogiczne i robią notatki.Jedzenie ziemi.plaga bezsenności.i historia pięknej Remedios - Marquez jest geniuszem

| link |

@miith

2008-09-18

Przeczytane (2008-09-18)

A ja sobie wydrukowałam drzewo genealogiczne, które było na Wikipedii i używałam jako zakładki. Bardzo pomogło :) Książka fascynująca. Poznając losy poszczególnych bohaterów, dziwiłam się, że każdy z nich jest równie niesamowity i zajmujący. Marquez w niezwykły sposób oddał historię i dzieje rodu skażonego plagą samotności.

| link |

@saya

2008-08-27

Przeczytane (2008-08-27)

No dobrze, jak na dziś to już ostatnia opinia, obiecuję.Na tę książkę nie sposób znaleźć właściwe słowa. Niesamowita podróż poprzez drzewo genealogiczne tragicznych postaci. A kiedy czytając i dochodząc do końca, myślisz, że już nic złego ci się nie przytrafi, czytasz ostatnie zdanie i serce zaczna ci krwawić...

| link |

@open_your_eyes 2010-08-24

Przeczytane (2010-08-24)

'Sto lat samotności' to jedna z moich ulubionych powieści. Nie zraził mnie chwilowy zamęt w głowie, wywołany takimi samymi imionami różnych bohaterów. Cudowna jest ta magia, idealnie wpleciona w tragiczne losy rodziny Buendia . Książka urzekła mnie i wprost 'zmusiła' do poznania innych dzieł Marqueza. Polecam !

| link |

@goniaaa

2009-05-04

Przeczytane (2009-08-22)

Dobra, aczkolwiek daleko w moim mniemaniu odbiegajaca od wszystkich zachwytow nad nia. Denerwujace bylo ciagle powtarzanie sie imion. W koncu sie pogubilam i bylam zmuszona po przeczytaniu przestudiowac drzewo genealogiczne:D kasiazka rzeczywiscie przypomina Tokarczuk.

| link |

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Co czytać po książce “Sto lat samotności”- Gabriel García Márquez

Ferdydurke Łukasz Grabal, Witold Gombrowicz

7.8/10

In this bitterly funny novel, the hero narrates the story of...

Dżuma Albert Camus

8.6/10

Ciekawe wypadki, które są tematem tej kroniki, zaszły w 194....

Lot nad kukułczym gniazdem Ken Kesey

9.2/10

McMurphy, szuler, dziwkarz i zabijaka, udaje wariata, żeby s...

Miłość w czasach zarazy Gabriel García Márquez

8.5/10

"Miłość w czasach zarazy", napisana przez Gabriela Garcię Ma...

Mistrz i Małgorzata Michaił Bułhakow

9.2/10

Mistrz i Małgorzata – jak wiele genialnych utworów – wymyka ...

Cytaty z książki

“ Minuta pojednania więcej znaczy niż całe życie przyjaźni.

“ Człowiek nie należy do żadnej ziemi, póki nie ma w niej nikogo ze swych zmarłych.

“ Sekretem dobrej starości jest nie co innego, tylko szczery pakt z samotnością.

“ Zgodnie ze swą naturą mężczyzna gardzi głodem po zaspokojeniu apetytu

“ Życie nie jest tym, co człowiek przeżył, ale tym, co i jak zapamiętał.

Książki, recenzje, ogłoszenia, społeczność!

Znajdziesz tu wszystko, czego potrzebuje każdy wielbiciel książek. Załóż konto i korzystaj w pełni ze wszystkich możliwości serwisu.

Zarejestruj się

Sto lat samotności

Opis

Autor

Gabriel García Márquez

Książki Gabriel García Márquez

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Ogłoszenia

Moja Biblioteczka

Recenzje

Moja opinia o książce

Opinie

Co czytać po książce “Sto lat samotności”- Gabriel García Márquez

Cytaty z książki

Książki, recenzje, ogłoszenia, społeczność!