W zaczarowanym zwierciadle

Moje wrażenia z tej lektury były mocno zróżnicowane. Kilka opowiadań mnie zaciekawiło, ale większość wynudziło. Ze 3 dni to czytałam, bo tak mi się dłużyło. Ale chciałam poznać klimat opowiadań pisarzy z Ameryki Łacińskiej i tych kilka znakomitych tekstów wynagrodziło mi nudy na tekstach nudnych. Trzeba przyznać, że tomik został przygotowany solidnie, z przypisami, z opowieścią na koniec książki o fantastyce w literaturze Ameryki Łacińskiej, o pochodzeniu terminu 'realizm magiczny' itd.
W antologii znaleźli się prawie wszyscy ważni pisarze tego kontynentu. A wśród nich jak gwiazda lśni Gabriel Garcia Marquez, którego pierwsze opowiadanie znalazło się tak w środku tomu, gdy to byłam już tak znudzona, że zamierzałam odpuścić.... Jest to opowiadanie pt. 'Bardzo stary pan z ogromnymi skrzydłami'. Opowiadanie to wyróżnia się znacząco z całego tomu i pokazuje rangę i klasę tego pisarza noblisty. Opowiada ono o człowieku ze skrzydłami, którego trzymano z kurami. Przesłanie tego opowiadania to rola magii i niezwykłości w świecie, tego, że nie zauważamy rzeczy niezwykłych. W opowiadaniu tym zwraca rolę puenta, która została zbudowana poprawnie chyba jako jedyna w całym zbiorku. Moim zdaniem, tylko ten pisarz sobie z poradził z konstrukcją małej formy i wiedział co pisze i po co. W zasadzie dla tego przepięknego opowiadania warto jest czytać cały tom.
Drugie jego opowiadanie traktuje o statku widmie. Trochę go przegapiłam, to opowiadanie, bo było pod koniec i poprzeplatane...