Wisząca małpa recenzja

Ostatnio coraz więcej reżyserów filmowych wydaje utwory prozatorskie, do tego grona dołączył również Juliusz Machulski. Recenzowana książka jest, o ile wiem, jego debiutem literackim. Rzecz cała dzieje się w 1961 r., czyli w czasach głębokiego PRL-u, narrator i bohater, młody funkcjonariusz SB zajmujący się ochroną najważniejszych osób w państwie jedzie w towarzystwie dwóch oficerów SB: pułkownika Henke i majora Poletyło, do ośrodka KC PZPR gdzieś nad morzem. Jadą, by wręczyć wysoki order Teodorowi Podkalickiemu, członkowi Biura Politycznego KC PZPR, czyli jednemu z władców PRL-u. Na miejscu zastają trupa Podkalickiego oraz małpę powieszoną pod sufitem. Esbecy zaczynają więc prowadzić tajne śledztwo w sprawie zabójstwa.

W zamkniętym ośrodku w czasie morderstwa przebywało kilku gości Podkalickiego oraz służba i właśnie spośród tego grona wywodzi się morderca polityka, mamy więc do czynienia z kryminałem à la Agatha Christie. A praca trójki esbeków polega na przesłuchiwaniu ludzi z tego grona. Przesłuchują oni również rozmowy prowadzone przez gości Podkalickiego, bo ten (albo kto inny) założył podsłuch w ośrodku. Niestety, owe przesłuchania (ludzi i taśm) ciągną się niemiłosiernie i nie popychają akcji do przodu.

W kryminałach zawsze cenię tło psychologiczne czy obyczajowe. Tu nie ma nic, bo psychologia postaci jest marna, zwraca tylko uwagę major Poletyło, stary stalinowski ubek, który by najchętniej lał wszystkich po mordzie, ale to raczej karykatura niż prawdziwa postać. Poza tym tło społeczne czy obyczajowe książki jest żadne, bo ośrodek wypoczynkowy KC to nierealna, luksusowa wyspa w morzu ówczesnej PRL-owskiej biedy.

Ktoś może powiedzieć, że się czepiam, bo książka jest w zamierzeniu komedią kryminalną. No cóż, jak na komedię za mało tam humoru, po drugie winna być poważnie skrócona.

Książka ma swoje atuty, po pierwsze uderza znakomity, soczysty i prawdziwy język. Zwraca też uwagę wspaniała interpretacja audiobooka przez Macieja Stuhra, genialnie oddaje on głosy różnych postaci – tu przydaje się jego doświadczenie estradowe (parodie!).

Niestety, nuda i monotonia przesłuchań, wielkie dłużyzny oraz kompletny brak realizmu mnie przytłoczyły. Najpierw z audiobooka przerzuciłem się na e-booka, ale porzuciłem lekturę w połowie, nie mam czasu na takie bzdety.

Myślę, że jednak Juliusz Machulski powinien robić filmy, to mu zdecydowanie lepiej wychodzi.