Barbara i Król recenzja

O Zygmuncie Auguście wiadomo tyle, że był ostatnim Jagiellonem, przyłączył Litwę do Polski i zakochał się w Barbarze Radziwiłłównie. Zupełnie pomijany jest jego kolejny związek z miłości – do zwykłej mieszczanki Barbary Giżanki, uderzająco podobnej do zmarłej przed laty Radziwiłłówny. To, czego król nie wiedział, to spisek jaki uknuli bracia Mniszchowie, aby zdobyć jego względy. Historia niezwykle podobna do „podsuwanych” Henrykowi VIII żon.

Po pojawieniu się na scenie Giżanki Zygmunt II August odżywa, zaczyna podejmować nierozważne decyzje wzburzając tym samym niepokój szlachty. Rozpoczyna się walka o względy króla, intrygi rodzą intrygi, obozy polityczne ścierają się, a na całym zamieszaniu traci ojczyzna.

Nie czułem się zaskoczony poziomem powieści Czarneckiej, ponieważ po „Księżnej z Mediolanu” wiedziałem już czego się spodziewać. Warsztat pisarski autorki jest bardzo dobry, widać wyraźnie, że posiada wielki talent w korzystaniu ze źródeł i dostosowywania ich do swojej wizji historii. Jest to bardzo udane połączenie faktów historycznych i literackiej fikcji – tak bardzo doskonale rozplanowanej, że aż niezwykle wiarygodnej. Uzupełnianie luk w przekazach historycznych to chleb powszedni dla pisarzy historycznych – w tym przypadku autorka stanęła na wysokości zadania, ponieważ „Barbara i król” wiernie podąża historyczną ścieżką.

Podziw należy się autorce za stworzenie postaci Giżanki, o której w źródłach jest bardzo mało informacji. Autorka pozostawia czytelnikom ocenę Barbary. Nie sugeruje, czy była ona pionkiem, czy też zakochaną kobietą, albo po prostu wyrachowaną naciągaczką. Takie wnioski czytelnik wyciąga sam.

Polecam. Kolejna powieść Renaty Czarneckiej to bardzo dobra pozycja uzupełniająca biblioteczkę i luki w historii. Obowiązkowa dla miłośników beletrystyki historycznej, aczkolwiek dla miłośników historia godna polecenia jako ciekawostka.