Traktat o łuskaniu fasoli recenzja

Wiesław Myśliwski jest wielokrotnie nagradzanym polskim prozaikiem i dramaturgiem. (Dwukrotnie nagrodzony został prestiżową nagrodą literacką „Nike”). Na jego literacki dorobek składają się wiele interesujących tytułów, a w tym powieści takie jak: Nagi sad, Pałac, Kamień na kamieniu, Widnokrąg oraz dramaty: Złodziej, Klucznik. Akcja jego utworów często umiejscowiona jest w realistycznej wsi, na ogół zmitologizowanej, która staje się pretekstem do refleksji nad problematyką społeczno-psychologiczną i do rozważań o naturze metafizycznej.

Dziś chciałbym jednak Państwa zaprosić do lektury książki Traktat o łuskaniu fasoli.

Tak oto zaczyna się magiczna proza Wiesława Myśliwskiego. Dajmy się zaprosić, a na pewno nie pożałujemy.

Najbardziej oczarować nas może niecodzienny sposób prowadzenia narracji. Jest to niby-dialog, w którym my, czytelnicy, zapoznajemy się jedynie ze zdaniami wypowiedzianymi przez głównego bohatera, Gospodarza. Mogłoby się więc wydawać na pierwszy rzut oka, że jest to monolog. Odczuwalna jest jednak obecność Gościa, drugiego bohatera powieści. Jego obecność ujawnia się w bezpośrednich zwrotach skierowanych do niego przez Gospodarza. Niektóre fragmenty spaja niezapisane, w domyśle jednak wypowiedziane, pytanie Gościa. Taki sposób prowadzenia narracji nie utrudnia odbioru, a wręcz przeciwnie – sprzyja przyjemnej lekturze.

Powieść ta to filozoficzny rozrachunek z sensem ludzkiego losu, z próbą ustalenia relacji między życiem a szaleństwem, przeznaczeniem a przypadkiem życiem prawdziwym i fałszywym. Jest to niejako powieść filozoficzna, a przy tym dzieło nurtu tzw. małych ojczyzn. Jest to jeden z popularniejszych motywów współczesnej prozy polskiej - występuje np. u Tokarczuk czy Pilcha. Powieść czyta się szybko i przyjemnie. Język jest zachwycający, kunsztowny, a przy tym prosty. Usiądźmy do łuskania fasoli, a przy rozmowie z Gospodarzem możemy zastanowić się nad sensem naszego istnienia.