Bielma recenzja

To moje pierwsze spotkanie z Michałem Śmielakiem, który napisał dosyć specyficzny kryminał. Dlaczego specyficzny? Oto bohaterem jest Kosma Ejcherst, niedoszły ksiądz wyrzucony z seminarium, a obecnie pracujący w policji, a cała intryga kręci się wokół spraw kościelnych.

Książka zaczyna się tak, że Kosma, poproszony przez swojego wujka, biskupa Mariana Kawęckiego, jedzie do wsi Bielma w Bieszczadach aby zbadać sprawę tajemniczej śmierci księdza Adama Kamińskiego. Ksiądz Kamiński pojechał do Bielm zbadać sprawę rzekomego cudu, oto miejscowemu kościelnemu, Zenkowi, objawił się Jezus Chrystus. Kamiński utopił się w Bielmach w tajemniczych okolicznościach, miejscowa policja uznała to za wypadek, ale biskup poleca Kosmie powęszyć.

Opis objawienia Zenka jest bardzo ciekawy: do wsi ciągną pielgrzymki, odbywają się wspólne modlitwy. Niemniej kościół oficjalny jest przeciw bo, jak mówi biskup Kawęcki: „Kościół może sobie pozwolić tylko na cuda kontrolowane. Ludzie mają jeździć do Częstochowy, a nie do jakichś Bielm. Jasna Góra, kochany Gabrysiu, gdzie są parkingi, okienka do przyjmowania intencji mszalnych, restauracje i sklepy z dewocjonaliami, ewentualnie Licheń. Wszystko pięknie zarządzane, uregulowane i w zgodzie z nauką Kościoła. Amen.”

Może najlepsze są w książce nielukrowane portrety duchownych, oto wspomniany już biskup Kawęcki twierdzący otwarcie, że w tym biznesie najważniejsza jest mamona. Oto, Kacper, kolega Kosmy z seminarium duchownego, robiący karierę w kurii totalny cynik, który klnie jak szewc, mówi na przykład: „Dobra, koniec pierdolenia. Kosmyk, mam zaraz kółko oazowe, będę musiał napierdalać godzinę w tamburyn do taktu jakimś szczypiorom grającym Barkę na gitarach. Po czymś takim powinny się należeć darmowe wizyty w poradni zdrowia psychicznego.” Paradoksalnie, najbardziej uduchowiony i autentycznie religijny wydaje się w tym gronie objawiony Zenek.

Oprócz wątku współczesnego mamy też historyczny: dramatyczny opis akcji Wisła przeprowadzonej w Bieszczadach po wojnie. Niemniej ten wątek dodany jest na przyczepkę, nic nie wnosi do sprawy.

Fajnie mi się książki słuchało w dobrej interpretacji Wojciecha Masiaka, akcja toczy się nie za szybko nie za wolno, w sam raz. Tylko zakończenie jest słabsze, zbyt efektowne i mało realistyczne, to znana bolączka polskich kryminałów.

W książce jest sporo odwołań do poprzedniego tomu przygód Kosmy: Wnyki, pewnie kiedyś przesłucham/przeczytam.