Recenzja książki Pożegnanie z Paryżem

   Grace kocha muzykę. W dzieciństwie nie miała przyjaciół, bo pochłaniały ją ćwiczenia gry na wiolonczeli. Miała talent, marzyła o karierze, dostała się na studia muzyczne i wtedy jeden człowiek sprawił, że marzenia o karierze runęły. Od tego czasu nie potrafiła już grać publicznie. Ale miłość do muzyki została.
   Prowadzi sklep z instrumentami smyczkowymi a także warsztat: tworzy znakomite instrumenty i odnawia stare lub zniszczone. 
   Od lat zakochana w cudownym mężczyźnie, przystojny, wykształcony, energiczny, obyty w świecie, bogaty i kochający.Niemal ideał - tylko, że ma żonę i dzieci, których nie opuści póki nie dorosną, więc Grace czeka na kradzione chwile szczęścia. Żyje marzeniami o wspólnej przyszłości póki się nie okazuje, że nie jest ani pierwszą, ani ostatnią jego kochanką. Grace się kompletnie załamuje. Na szczęście ma dwoje przyjaciół, którzy wyciągają ją z największego dołka, nastoletnią dziewczynę, która pomaga jej w sklepie i stałego klienta, pana po osiemdziesiątce. W przyjaźni wiek nie jest najważniejszy. 
   Bardzo dobra książka, o różnych obliczach miłości, o sile przyjaźni, o sukcesach i porażkach, o przezwyciężaniu trudności i traum. A w tle wciąż muzyka, ukochana pasja Grace i jej przyjaciół. Polecam, czyta się bardzo przyjemnie!