Ocalić siebie recenzja

Czy zastanawiałeś się kiedyś, ile osób w Twoim życiu to ludzie z osobowością psychopatyczną? Czy myślałeś nad tym, ile takich osób w życiu spotkałeś i jak oni wpłynęli na Ciebie? Pewnie nie. . . A może warto?

Bohaterka książki „Ocalić siebie” opisuje historie swojej rodziny. Na pozór szczęśliwej, „porządnej” – oboje rodzice są lekarzami, ale wśród czterech ścian ich domu codziennie rozgrywa się dramat. Ojciec – tyran, despota, psychopata, narcyz. To on burzy wszelki spokój, poczucie bezpieczeństwa i stabilności. Znęca się nad rodziną w sposób fizyczny i psychiczny. Hania i Kasia doświadczają tego od chwili urodzenia. Ich dzieciństwo jest pasmem agresji, kar, wyzwisk, upokorzeń. Zero praw, zero miłości, zero bezpieczeństwa. „Całe życie żebrałam o jego miłość, robiłam wszystko, czego chciał, żeby go zadowolić, żeby mnie choć raz pochwalił. Ale nic z tego. Im bardziej się starałam, tym bardziej czuł, że ma mnie w garści. W nagrodę za wszystkie starania słyszałam tylko „głupia jesteś”, „nie masz racji”... Czy on choć raz zapytał, co dla mnie jest w życiu ważne? Czego my z Kaśką chcemy? Nigdy! Zawsze wiedział lepiej. Ech, szkoda gadać ...” . W tym całym paśmie nieszczęść matka stała się osobą współuzależnioną, współodpowiedzialną za piekło zgotowane dzieciom. Żyjąc w ciągłym lęku i poczuciu poniżenia jednak staje po stronie męża, a nie córek. Nieczułość nie została złamana nawet przy ciężkiej chorobie młodszej córki, ba, została spotęgowana i przelana również na jej męża i syna. Ojciec Hanny nie oszczędza swojej żony, nawet wtedy, gdy ta jest śmiertelnie chora na nowotwór. Ile trzeba mieć w sobie agresji i barbarzyństwa, aby znęcać się nad chorymi i umierającymi ludźmi?

Bardzo trudno jest napisać recenzję owej książki, ponieważ czytając ją odczuwa się niesamowicie dużo intensywnych emocji. Smutek i współczucie przeplata się z żalem i wściekłością. Niektórych myśli i  odczuć nie da się tak po prostu przelać na papier. Jak streścić życie kogoś w kilku zdaniach i przekazać jego ból i cierpienie?

Książka mimo że napisana prostym językiem, co sprawia że czyta się ją bardzo szybko, porusza bardzo trudny temat. Lektura tego utworu powinna być bodźcem dla osób, które na co dzień zmagają się z takimi problemami i nie umieją poradzić sobie w takim życiu. Moim zdaniem książka powinna wywołać u czytelnika bunt, niezgodę na podobne zachowania, chęć pomocy dla poszkodowanych osób. Może po zapoznaniu się z utworem, ktoś zauważy, że podobne rzeczy dzieją się tuż obok: w kręgu rodzinnym, u sąsiada, koleżanki itp. Może dzięki tej książce, uda się przekazać komuś, że tak nie musi wyglądać całe życie. Pamiętajmy, że wydarzenia opisane w książce, mogą zdarzyć się i w drugim kierunku. To niekoniecznie ojciec i mąż muszą posiadać osobowość psychopatyczną. Tą osobą może być również kobieta – matka i żona. W tym wypadku nie ma podziału na płeć. Należy zwrócić na to szczególną uwagę.