Recenzja książki Od jednego Lucypera

Kolejne spotkanie z autorką i ponownie jestem pod sporym wrażeniem bowiem ta książka jest naprawdę dobra! I to nie tylko dla Ślązaków, nie tylko dla kobiet, choć o nich i ich losach na przestrzeni kilkudziesięciu lat traktuje najmocniej. To jest świetna literatura - historia, która od początku trzyma w garści i aż do końca nie wypuszcza z tego uścisku. Przejmująca, wstrząsająca, momentami bolesna i smutna, mocno prawdziwa, dająca mimo wszystko jakąś nutkę nadziei.

W powieści "Od jednego Lucypera" Anna Dziewit - Meller zadała sobie trud spojrzenia na losy niemal czterech pokoleń kobiet pewnej śląskiej rodziny, okraszając ten przekaz naszym rodzimym folklorem, raz bawiąc, raz wywołując w sercu znajome,bolesne,ukłucie. Sama pamiętam jeszcze większość przywołanych tutaj "mądrości ludowych", porzekadeł, aforyzmów, wierzeń i przekonań. Zabieg ten powoduje, że nie jesteśmy już biernymi czytelnikami, autorka zabiera nas w tą podróż, wrzuca w ożywione na nowo światy…

"Od jednego Lucypera" traktuje o naszej narodowej tożsamości będąc jednocześnie indywidualną biografią kilku kobiet, przede wszystkim zaś Kasi, która próbuje zadomowić się na emigracji w Holandii oraz jej żyjącej niemal pół wieku wcześniej ciotki- Marijki Solik, której owiany tajemnicą los, Katarzyna postanawia rozszyfrować. Rzecz o okrutnych kolejach czasów, komunizmie, szyderczych trybikach historii, która pochłonęła tysiące ofiar, których ogólny wymiar najboleśniej i najwyraźniej widoczny jest przecież w życiu konkretnej jednostki. Ten cień pada kolejno na całą rodzinę i - zasnuty zmową milczenia - przelewa się przez kolejne pokolenia.

Jest to powieść o zwykłym życiu i jego codziennym wysiłku, niesprawiedliwości, niezasłużonej krzywdzie, pełna swoistych stereotypów, które mogą chwilami drażnić - a jednak składają się na ten obraz naszej polskiej codzienności. To również rzecz o stracie, tęsknocie, poświęceniu oraz próbie zrozumienia i pożegnania, które jest jednocześnie początkiem nowego. Opowiedziana z niezwykłą empatią i czułością do bohaterek. Uderzyła mnie uniwersalność tej pozycji, powinna dać nam ona do myślenia. Polecam.