Hotel Pod Jemiołą recenzja

„ Kilku powiedziało jej, aby ‘wzięła się w garść’, co równało się powiedzeniu pacjentowi w ostatnim stadium raka, że mu przejdzie. No i były jeszcze nieznośne nieznajome, które wygadywały głupoty w stylu: ‘Ja też kiedyś miałam depresję. I poszłam na spacer’ albo ‘Masz tyle rzeczy za które powinnaś być wdzięczna. Jak możesz być przygnębiona?’ ”

HOTEL POD JEMIOŁĄ jest powieścią gwiazdkową od pisarza dla czytelników. Opowieść o sile miłości, przebaczeniu i walce z samym sobą.
Książkę bardzo lekko się czyta, chociaż pierwsza część była dla mnie bardziej wciągająca. Richard Paul Evans słynie dla mnie z mądrości życiowych i jestem mu za to bardzo wdzięczna. Pisarz zbudował dramatyczne wątki, poprzeplatane z romansem. Postacie są barwne, ludzkie, zachowują się jak żywe istoty. Podejmują decyzję, żałują, przebaczają, gniewają się….
Pomysł na książkę jest świetny, każdy coś skrywa w sobie, każdy ma swój własny krzyż, jakieś cienie, nawet jeśli są za nami. Niestety powieść chociaż czyta się szybko i można wyciągnąć z niej wiele wniosków, to jednak jest do znudzenia przewidywalna.
Tak, wzrusza. Tak, zasmuca. Tak, wszystko będzie dobrze.
Myślę, że czytelnicy Evansa nie będą rozczarowani, jednak ja oczekiwałam czegoś więcej.