Czarne wzgórza recenzja

Panie i Panowie przedstawiam najnudniejszą książkę z jaką kiedykolwiek się zetknęłam.
Jeśli zabrakło Ci papieru toaletowego w domu, spokojnie możesz wykorzystać do tego CZARNE WZGÓRZA.
Jeśli masz problemy z uśnięciem, polecam przeczytać kilka stron i jak nic powieki same się skleją.
Jeśli interesuje Cię czytanie o odchodach, pazurach i czyszczeniu zwierzakom zębów, nic dodać nic ująć, znajdziesz to w tej powieści.

Uff, wymęczyłam…
Autorka nie nazywała by się Norą Roberts gdyby nie dodała też wątek z romansem.
Niestety miało się wrażenie, że przeważa to w tej kiczowatej szmirze, a relacje między głównymi bohaterami, były strasznie męczące. Zachowywali się jak dzieci we mgle, którzy sami nie wiedzą czego chcą.
Śledztwo prowadzone przez tych pseudo-policjantów śmieszy. Pierwszy podejrzany i ta-dam….Od razu wiadomo! Serio? Pytam siebie, czy pisarka nie mogła bardziej wysilić swojej mózgownicy, zamiast pisać o „miłości jaką się czuje w powietrzu’’.
Jak można napisać tak mało-kreatywną szmirę?
Jak można pozwolić czytelnikowi się tak wynudzić?
Jak wydawcy mogli wypuścić na rynek taki gniot (może wcale go nie czytali?)?

Przeważające opisy natury, zwierząt.
Opisy erotyczne, po których masz mdłości.
Fabuła, która powoduje, że masz ochotę cisnąć tą książką.

Na okładce widzę „Bestseller New York Times’a”. Serio?