Oni recenzja

Bardzo lubię książki pani Joanny Opiat - Bojarskiej, ale historia opisana w książce "Oni" bardzo mnie zaskoczyła. Zastanawiałam się, kim są tytułowe osoby, po przeczytaniu już wiem, ale jeśli i wy chcecie się dowiedzieć, to zachęcam gorąco do czytania. Warto!
Wystarczył mi tylko jeden dzień na przeczytanie książki, bo gdy zaczęłam czytać, to nie mogłam się od niej oderwać.
Kosma jest młodym, wrażliwym, inteligentnym chłopakiem, ale jego życie nie jest takie proste jak innych dwudziestoparolatków, on cierpi na zespół Aspergera i jest w wielu sprawach zależny od swojego ojca. Życie Kosmy jest bardzo uporządkowane i zorganizowane niemal do perfekcji.

Jednak pewnego dnia wszystko się rozsypuje jak domek z kart. Do drzwi ich wynajmowanego mieszkania puka policja. Przyszli po ojca Kosmy oskarżając go o morderstwo popełnione przed dziewiętnastu laty. Kosma nagle zostaje sam. Nie wie co ma zrobić, dla niego jest to bardzo trudna sytuacja, nigdy nie musiał podejmować sam decyzji. Jakby tego było mało, to jeszcze zostaje niemal wyrzucony z mieszkania... Nie rozumie decyzji wynajmującego im mieszkanie mężczyzny, ale wyprowadza się i jedzie do dawno niewidzianej ciotki na wieś, do Witkowa. Jednak ciotka (siostra ojca) nie może lub nie chce aby z nią zamieszkał, bo ludzie będą plotkować, lecz nie chce wyjaśnić chłopakowi dlaczego...
Niespodziewana pomoc nadchodzi od trochę dziwnej (zdaniem Kosmy) dziewczyny o imieniu Ida, której ojciec również jest zatrzymany za to samo, co ojciec chłopaka. Dziewczyna wynajmuje Kosmie jeden pokój, bo ojciec jest w areszcie, a ona nie ma kasy...

Bardzo ciekawa intryga kryminalna, tajemnicza śmierć przed wielu laty, o której wcześniej nikt nie wiedział. Na dodatek nikt nie wie, kto wtedy zginął.
Czy Kosma i Ida pomogą swoim ojcom wyjść z więzienia? Czy znajdą jakieś dowody na ich niewinność? Czy rozwiążą zagadkę z przeszłości?
Jest tu bardzo wiele różnych wątków, które są ze sobą powiązane i pozwalają czytelnikowi dokładnie śledzić łączące je ze sobą związane tajemnice.
Czyta się tę książkę bardzo dobrze i szybko, z niesłabnącym do samego końca zainteresowaniem. Zresztą kilka książek pani Joanny przeczytałam i również bardzo mi się podobały. Ta historia jest jednak nieco przerażająca. To co może się zdarzyć latem, na wakacjach, czekając na przypadkowy transport, sprawiło, że ja z pewnością nie polecam auto - stopu.

Na koniec podam wam jeszcze jeden cytat, który bardzo mi przypadł do gustu i z pewnością będę go wykorzystywać: