Félix i niewidzialne źródło recenzja

       "Félix i niewidzialne źródło" to historia o poszukiwaniu własnego miejsca, sensu życia i radości z każdego dnia, z każdej otrzymanej sekundy życia. To niesamowita opowieść o tym, co skrywa się w umyśle i sercu człowieka - o przodkach i wierzeniach oraz o tym, co kształtuje każdego z nas.

      Felix to dwunastoletni chłopiec mieszkający z matką w Paryżu. Każdego dnia spędza z nią czas w prowadzonej przez nią kawiarni. Pewnego dnia coś pęka w Fatu, jego matce. W jednej chwili kobieta traci ten wyjątkowy blask w oku, staje się ponura, nieobecna, niepotrafiąca ukazać najbardziej podstawowych emocji. Jedynym sensem jej życia staje się przesadna dbałość o czystość jej otoczenia. Popada w ciężką depresję wywołaniem silnymi emocjami, wspomnieniami i oderwaniem od miejsca pochodzenia. Chłopiec widząc postępującą chorobę matki i martwiąc się o jej zdrowie i życie, postanawia za wszelką cenę pomóc jej wrócić do normalności. Patrząc na nią, przeczuwa, że jeśli stan kobiety nie ulegnie zmianie, straci ona ostatki chęci do życia.
     O pomoc w tej trudnej sytuacji bez wyjścia chłopiec prosi o pomoc wujka, Bambę, który jest ich jedynym ratunkiem.
      Rozpoczyna się niełatwa walka o życie kobiety, która rozpoczęła wędrówkę ku śmierci.
     Czy uda się wyrwać kobietę z mrocznego więzienia, w którym się znalazła? Kto, a raczej co jej pomoże? Co wydarzy się w Afryce, do której zaprowadzi ich walka o życie Fatu? I jaka historia kryje się w przeszłości Fatu, przez którą zmuszona była opuścić rodzinne strony?

      "Félix i niewidzialne źródło" to niesamowita opowieść o więzach rodzinnych, o przeszłości i wspomnieniach, które żyją w człowieku aż po jego ostatni oddech.
      W książce autor w niesamowity sposób porusza temat animizmu - wiary w to, że zwierzęta, rośliny i przedmioty nieożywione mają dusze. Za pomocą historii Félixa i Fatu opowiada czytelnikowi, że to korzenie i przodkowie kształtują człowieka, jego światopogląd, jego życie. Bez nich człowiek jest pozbawiony być może jednej z najważniejszych rzeczy - przeszłości.
     Książkę czyta się z ogromną przyjemnością za sprawą wyjątkowego stylu i języka, jakim pisze Éric-Emmanuel Schmitt. A sama historia pozostaje w Czytelniku przez dłuższy czas po zakończeniu lektury.

      "Félix i niewidzialne źródło" to kolejna wspaniała historia autorstwa Érica-Emmanuela Schmitta. W książce autor porusza temat nie tylko animizmu, ale również dotyka problemów takich jak depresja, cierpienie, odmienność, wpływ śmierci bliskich na człowieka i jego dalsze życie czy wpływ choroby kogoś bliskiego na naszą codzienność i życiowe priorytety.
     "Félix i niewidzialne źródło" jest opowieścią o bezgranicznej miłości, wspomnieniach, wewnętrznej sile i przywiązaniu do korzeni, które skrywają się w umyśle i sercu człowieka. To piękna opowieść o relacjach międzyludzkich, tolerancji, duchowości i prawdą, że każdy przynależy do jakiegoś miejsca, które nosi w sercu.
     Jeśli znacie twórczość Érica-Emmanuela Schmitta i/lub lubicie historie chwytające za serce i pozwalające na chwilę refleksji - polecam tę książkę całym sercem.